2 มีนาคม 2561

มิติที่ 6 | Sonic.exe ไขปริศนาเกมอาถรรพ์ เยาวชนและคนขวัญอ่อนห้ามเปิดชมเด็ดขาด !!!



มิติที่ 6 ศุกร์สยองขวัญคลิปนี้ เป็นเรื่องเล่าที่ถูกสอบถามกันมามากมาย ว่ามันเป็นเรื่องจริงหรือไม่ ? และในฐานะที่พวกเราเป็นแฟนคลับของโซนิค จึงต้องขอบอกให้ทราบก่อนว่า เราจัดทำคลิปนี้ขึ้นมาเพื่อไขข้อข้องใจเกี่ยวกับที่มาของมัน และเนื้อหาในส่วนเรื่องเล่าเราได้ทำการปรับลดความรุนแรงออกไปทั้งหมดแล้ว และขอให้เยาวชนที่ยังไม่สามารถแยกแยะเรื่องเล่ากับเรื่องจริงออกจากกัน ได้โปรดอย่าดูคลิปนี้ต่อ เพราะเรากำลังจะเล่าเรื่องน่ากลัว ไม่เหมาะแก่การรับชมเพียงลำพัง ดังนั้นโปรดใช้วิจารณญาณในการรับชม !

กดเพื่อชมบนยูทูป
Sonic.exe
ภาพจาก: GuardianMobius
ผมก็คือคนหนึ่งที่ชอบโซนิค แต่ถ้าคุณไม่รู้จักมัน ผมก็ขอบอกเลยว่าชีวิตคุณพลาดสิ่งสำคัญไปมากทีเดียว เจ้าเม่นสีน้ำเงินสดใสตัวนั้น มันไม่ได้แค่ครองใจเด็กยุคนี้ แต่กับเด็กรุ่นดึกอย่างผม ผมก็ขอบอกเลยว่า ตัวเองนั้นคือแฟนานุแฟนตัวยง !


แต่มันก็มีบางสิ่งที่ผมไม่เคยคิดเลยว่า ผมจะได้เคยเจอจุดผิดพลาด หรืออะไรบางอย่างที่เห็นชัดเจนว่เกมนี้ถูกแฮ็ค และก็ไม่เคยคาดมาก่อนว่าตัวเองจะได้เจอและเล่นมันมาแล้วจริง ๆ


เรื่องมันเริ่มขึ้นในช่วงวันหยุดฤดูร้อน หลังจากที่ผมได้เล่นเกม Sonic Unleashed บนเครื่องเพลย์สเตชั่น 3 อยู่นั้น มีบุรุษไปรษณีคนหนึ่ง มากดออดเรียกที่หน้าบ้านของผม ก่อนที่จะหย่อนซองอะไรสักอย่าง ลงไปในกล่องรีบแล้วเดินจากไป ซึ่งพอผมเดินออกไปดู เขาก็เดินไปส่งจดหมายที่บ้านอื่นเสียแล้ว


เกม "Sonic Unleashed"
ผมเปิดกล่องรับจดหมาย ก็เห็นซองหนา ๆ ซองหนึ่ง ข้างในนั้นมันคือกล่องใส่ CD พร้อมกับกระดาษโน้ตอีกหนึ่งใบ ที่ในใจของผมก็คิดว่าคงมีใครส่งอะไรดี ๆ มาให้แน่ ๆ นั่นจึงทำให้ผมหยิบกระดาษโน้ตขึ้นมาอ่าน แล้วก็ได้รู้ว่าจริง ๆ แล้ว มันมาจากเพื่อนรักของผมนั่นเอง


ไคล์ เขาเป็นเพื่อนรักของผมก็จริง แต่ผมก็ไม่ได้พบหน้าเขาอีกเลยตั้งแต่ 2 อาทิตย์ก่อน มันเป็นลายมือของเขาแน่ ๆ แต่มันก็ดูมีอะไรแปลก ๆ บางอย่าง เพราะดูเหมือนเขาจะตกอยู่ในสถานการณ์ย่ำแย่ จนต้องเขียนด้วยลายมือตวัดไปมาตามสไตล์ของเขา แต่ก็นั่นแหละ ถึงเขาจะไม่ได้ย่ำแย่ ลายมือของเขามันก็แย่แบบนี้อยู่แล้ว แต่ที่มันทำให้ผมรู้ว่าเขากำลังลำบากจริง ๆ  มันก็มาจากสิ่งที่เขาได้เขียนเอาไว้ต่างหาก


ในจดหมายนั้น เขาเขียนเอาไว้ว่า...
“ทอม,
ฉันทนไม่ไหวแล้ว ฉันต้องกำจัดเจ้านี่ออกไปจากชีวิต ก่อนที่ทุกอย่างมันจะสายเกินไป ฉันอยากให้นายช่วยเพราะฉันทำเองไม่ได้ มันกำลังตามล่าฉัน ได้โปรดช่วยทำลาย CD แผ่นนี้ ไม่งั้นมันจะหานายจนพบแน่ ๆ ฉันเชื่อว่านายทำได้ แต่สำหรับฉันมันสายเกินไปเสียแล้ว และจงจำไว้ว่าอย่าเปิดเกมนี้เล่นเด็ดขาด แค่ทำลายมันก็พอ
ลงชื่อ...ไคล์”
คือผมว่ามันแปลก ๆ เพราะนี่มันสมัยไหนแล้ว แค่ยกโทรศัพท์หากันมันจะง่ายกว่าไหม แชทเราก็มี นี่นายกำลังจะเล่นตลกอะไรกับฉันรึเปล่า ? ว่าแต่เจ้าสิ่งที่ไคล์บอกให้ผมทำลายนั้น มันหมายถึงเจ้าแผ่นเกมแผ่นนี้แน่ ๆ ซึ่งมันก็เป็นแค่เกมทำไมถึงกับต้องหายตัวไปตั้ง 2 สัปดาห์ แล้วที่กำชับนักหนาว่าห้ามเล่นเนี่ย หมายถึงผมควรจะรีบเล่นมันทันทีใช่หรือเปล่า ? มันก็แค่แผ่นซีดีพริงโก้ถูก ๆ ที่ในนั้นก็น่าจะมีเกมเถื่อนก็อปปี้อยู่ใช่ไหม ? ซึ่งนั่นก็คือสิ่งที่ผมคิดได้ในตอนนั้น แต่กับตอนนี้ผมรู้แล้วว่าผมคิดผิด !


ผมหยิบกล่องใส่ซีดีขึ้นมาแล้วเปิดดู มันมีตัวอักษรที่เขียนด้วยปากกาเมจิกว่า "SONIC.EXE" ลายมือที่เขียนนั้นไม่ใช่ของไคล์ แสดงว่าเขาน่าจะได้มันมาจากใครบางคนแน่ ๆ ไม่ก็คงไปซื้อมาจากร้านแบกะดินท้ายหมู่บ้านหรือที่ไหนสักแห่ง ที่น่าจะได้มาโดยไม่ได้ขอแน่ ๆ แต่ที่แน่ใจได้ก็คือ ผมนี่แหละที่อยากลองเปิดมันดู เพราะอย่างที่บอกไว้ว่า ผมคือแฟนคลับโซนิคตัวยง ดังนั้นไม่ว่าข้างในมันจะมีอะไรอยู่ แต่กับคำว่า "SONIC.EXE" มันก็มากพอ ที่จะทำให้ผมรีบนำมันมาพิสูจน์ทันที
ผมกลับเข้ามาอยู่ในห้อง จากนั้นก็เปิดเครื่องคอมพิวเตอร์ แล้วนำแผ่นซีดีเถื่อนแผ่นนี้ยัดเข้าไปในไดรฟ์ ตัวติดตั้งเกมก็ไม่ต่างจากเกมทั่วไป ผมเลยรีบคลิกต่อไปเรื่อย ๆ จนจบขั้นตอน ติดตั้งเสร็จผมก็เปิดเกมขึ้นมาเล่น หน้าจอไตเติลที่เห็น มันก็ทำให้ผมรู้ได้ทันทีว่า นี่มันคือเกมโซนิคภาคแรกแน่ ๆ มันสุดยอดมาก ขอบอกเลยว่าผมชอบภาคแรกมากที่สุด มันคลาสสิค ว่าแต่ทำไมถึงต้องส่งมาทางซีดี ในเมื่อมันมีขายบนสตีมราคาแค่ร้อยเก้าเก้า แต่ก็เอาเถอะ มันอาจมีอะไรพิเศษกว่านั้น แล้วผมก็ได้เห็นความผิดปกติแรกขึ้นมาทันที

ผมเห็นภาพไตเติ้ลมันเป็นแบบนี้...


โซนิคที่มีดวงตาสีดำประกายตาสีแดง และฉากหลังที่มีแต่สีแดงเต็มไปหมด แต่ยังไม่ทันที่ผมจะพินิจพิเคราะห์อะไรได้ครบ จอภาพก็ตัดไปเป็นสีดำแทบจะในทันที


ตอนนั้นผมเข้าใจว่าตัวเกมอาจจะภาพเสีย ที่ภาษาคนเล่นเกมเขาเรียกว่ากลิทช์หรือเปล่า นั่นก็เลยทำให้ผมไม่ได้คิดอะไรมาก จนหน้าจอมันมืดไปแบบนั้นตั้งเกือบ 10 วินาที ก่อนที่ต่อมาหน้าจอเมนูจะขึ้นมาให้เล่นกันต่อ ผมจำได้ว่ามันเป็นเมนูไฟล์เซฟของโซนิคภาค 3
อะไรกัน !?... เมนูเซฟภาค 3 ในเกมโซนิคภาค 1 เนี่ยนะ ฉากหลังก็ดูทึม ๆ เหมือนใช้ภาพมาจากโซนิคภาคอื่นมาเป็นส่วนประกอบ และสล็อตเซฟเกมทั้งสามไฟล์ มันก็มีคลื่นรบกวนสีแดงปรากฏอยู่ในจอเล็ก ๆ ที่ปกติถ้าไม่มีอะไร มันก็ควรจะเป็นคลื่นรบกวนสีเทาอยู่ในจอทีวีเล็ก ๆ ไม่ใช่หรือ ?


ตัวละครที่มีให้เลือกก็ไม่มีโซนิค ทั้งที่จริง ๆ มันควรจะมีตัวโซนิคให้เราได้เลือกเล่น แต่ที่ผมเห็นในตอนนี้ มันเหลือแต่สุนักจิ้งจอกสีส้มชื่อเทลส์ เม่นสีแดงชื่อนัคเคิล และอีกตัวละครที่ไม่น่าจะมีให้เล่น นั่นก็คือด็อกเตอร์โรบ็อตนิก ผมนี่อยากจะร้องไห้ นี่มันโซนิคจีนแดงก็อปเกรดต่ำ ที่ชอบเอาตัวละครอื่นมายำเป็นเกมใหม่ใช่หรือเปล่าล่ะเนี่ย ?


แต่ก็นั่นแหละ ลองไคล์เพื่อนรักส่งมาให้พร้อมกับเขียนจดหมายท้าทายว่าอย่าได้ไปเปิดเล่น มันก็ทำให้ผมตกลงใจกดเลือกไปที่สล็อตเซฟที่ 1 แล้วเลือกเอาเทลส์มาเป็นตัวเล่นเสียเลย ซึ่งพอเลือกเสร็จ ตัวเกมมันก็แฮงค์ไปพักหนึ่ง ก่อนที่จะได้ยินเสียงหัวเราะแปลก ๆ ดังขึ้น ซึ่งผมก็จำได้ทันทีว่ามันเป็นเสียงของหัวเราะของเคฟก้า ตัวร้ายจากเกมไฟนอลแฟนตาซี่ภาค 6 แน่ ๆ


แล้วหน้าจอมันก็มืดลงไปอีกพักใหญ่ ก่อนที่จะเริ่มฉากที่คุ้นเคย ไตเติ้ลที่ดูเหมือนเกมปกติ แต่ที่มันแปลกไปนิดหน่อย คือตัวหนังสือมันเป็นสีแดง เขียนชื่อฉากไว้สั้น ๆ ว่า... “HILL, ACT 1” แล้วก็ตัดเข้าตัวเกมไปเหมือนปกติ

ผมเห็นเทลส์กำลังยืนอยู่ในฉากกรีนฮิลล์โซน ซึ่งมันก็คือฉากแรกของโซนิคภาค 1 แต่เพลงประกอบมันไม่ใช่เพลงเดิม เหมือนมันจะถูกเล่นย้อนกลับซะอย่างนั้น


แต่ผมก็ไม่ได้คิดอะไรมาก ผมเริ่มเล่นเกมโดยการบังคับให้เทลล์วิ่งไปตามปกติ แต่มันก็ไม่ปกติอยู่ดี เพราะในฉากมันไม่มีอะไรนอกจากพื้นโล่ง ๆ กับต้นไม้สองสามต้นอยู่ในฉากหลัง ผมใช้เวลาวิ่งไปพักใหญ่ เพลงในเกมมันก็เริ่มจะเล่นช้าลง ยิ่งวิ่งไปไกลเท่าไหร่ มันก็ยิ่งเล่นช้าลงไปเท่านั้น


จนวิ่งมาได้อีกครู่หนึ่ง ผมก็เห็นสัตว์ตัวเล็ก ๆ ที่มันควรจะกระโดดไปมาในเกม กำลังนอนอยู่บนพื้นเต็มไปหมด มันนอนจมกองของเหลวสีแดง ที่ผมคงไม่ต้องบอกว่านะมันคืออะไร เทลส์ทำท่าตกใจกับสิ่งที่เห็นตรงหน้า ก่อนที่จะเปลี่ยนไปกลายเป็นอารมณ์เศร้าสร้อย ซึ่งมันไม่ใช่ใบหน้าที่ผมเคยเห็นจากภาคไหนมาก่อนเลย


ผมจึงบังคับให้เทลส์เดินออกมาจากจุดนั้น ตอนนี้ใบหน้าของเขาดูเป็นกังวล เพราะตลอดทางมันยังคงมีสัตว์ตัวเล็ก ๆ นอนจมของเหลวสีแดงมากขึ้นเรื่อย ๆ เพลงประกอบก็ฟังน่ากลัวมากขึ้น ผมเองก็เริ่มรู้สึกกังวลขึ้นมา ดูเหมือนพวกมันจะถูกใครบางคนมาทำให้เป็นแบบนั้น จนกระทั่งเดินต่อไปสักพัก ทุกอย่างก็หายไปพร้อมกับเสียงเพลง ซึ่งผมก็ยังคงบังคับให้เทลส์เดินต่อไป


ประมาณหนึ่งนาทีต่อมา ตอนนี้ผมก็พาเทลส์มาอยู่บนภูเขา อยู่ดี ๆ ผมก็บังคับอะไรไม่ได้อีก บางทีมันอาจจะเป็นคัตซีนของเกมก็เป็นได้ ซึ่งผมเองก็ยังไม่ทันจะคิดจบ โซนิคก็ปรากฏตัวขึ้นมาอยู่ทางขวาของฉาก มันยืนหลับตายืนขวางทางพวกเรา ส่วนเทลส์ที่เห็นโซนิคก็ทำท่าดีใจ ในขณะที่โซนิคกำลังอยู่ในลักษณะตรงกันข้าม เขาไม่ได้ยิ้มแย้มตอบเพื่อนเลยแม้แต่น้อย โซนิคทำเหมือนไม่สนใจอะไร จนกระทั่งเทลส์ค่อย ๆ เดินเข้าไปหานั่นแหละ


ในขณะที่เนื้อเรื่องกำลังเดินไปช้า ๆ นี้ ผมก็รู้สึกกลัวขึ้นมาเพราะอะไรบางอย่าง บางทีเทลส์ที่กำลังเดินเข้าไปหาโซนิค อาจกำลังตกอยู่ในอันตรายบางอย่างแน่ ๆ แต่ผมเองก็ทำอะไรไม่ได้มากไปกว่านั่งดู และอธิษฐานขอให้เขาอย่าเข้าไปใกล้มากกว่านี้เท่านั้น


ยังไม่ทันจะคิดอะไรต่อโซนิคก็ลืมตาขึ้นมา เผยให้เห็นดวงตาสีดำที่มีจุดสีแดงส่องสว่างอยู่ภายในนั้น มันเป็นดวงตาแบบเดียวกับที่ผมเห็นในหน้าไตเติล แล้วหน้าจอของเกมก็ดับลงไป ตามด้วยข้อความตัวหนังสือสีขาว เขียนถามผมสั้น ๆ ว่า
“ฮัลโหล... อยากจะเล่นกับฉันไหม ?”
ผมบอกตรง ๆ เลยว่า ตอนนี้ผมไม่อยากจะเล่นเกมต่อแล้ว แต่ความอยากรู้อยากเห็นของผมมันมีมากกว่า นั่นก็เลยทำให้ผมกลับเข้าไปที่หน้าไตเติ้ลของเกมอีกครั้ง เพื่อจะได้กลับไปเล่นในเกมกันต่อไป เพียงแต่ในการเล่นอีกครั้งของผมตอนนี้ ชื่อฉากมันเปลี่ยนไปเขียนว่า "HIDE AND SEEK" หรือเล่นซ่อนหา


ตอนนี้ผมมาอยู่ในฉากแองเจลไอร์แลนด์ ผมจำได้ว่ามันเป็นฉากของเกมโซนิคภาค 3 ไม่ใช่หรือ ? ถ้าใครจำภาคนี้ได้ มันก็คือฉากที่ถูกไฟลุกไหม้ หลังจากที่โรบ็อตนิกเผามันไปทั้งฉากนั่นแหละ


เทลส์ที่ผมบังคับอยู่ตอนนี้ ดูเหมือนเขากำลังทำหน้าตาหวาดกลัวจนเห็นได้ชัด สายตาของเขามองมาที่ผมด้วย ราวกับเขากำลังจะบอกให้ผมช่วยพาเขา ให้ออกไปจากสถานที่แห่งนี้โดยเร็วที่สุดรึเปล่า ? ผมรู้สึกแปลก ๆ ราวกับว่า เทลส์ที่อยู่ในฉากอาจจะมีชีวิตอยู่จริงเลยทีเดียว


นั่นก็เลยทำให้ผมบังคับให้เทลส์วิ่งออกไปทันที แล้วเสียงหัวเราะแปลก ๆ นั้นก็ดังขึ้นมาให้ได้ยินอีก เสียงหัวเราะของเคฟก้าในเกมโซนิคเนี่ยนะ ซึ่งผมก็บังคับให้เทลส์วิ่งต่อไปเรื่อย ๆ จนในที่สุดก็ออกมาจากฉากป่าตรงนั้นได้ พอมาถึงตรงนี้โซนิคเวอร์ชั่นน่ากลัวก็ปรากฏตัวขึ้นมาอีกครั้ง เขาแว่บไปมาอยู่ตามจุดต่าง ๆ ของฉาก พร้อมกับเสียงเพลงประกอบที่น่าตื่นเต้น ที่ผมจำได้ว่าจริง ๆ แล้ว มันจะได้ยินเพลงนี้ตอนที่โซนิคกำลังจะสำลักน้ำตาย

และตอนนี้โซนิคก็ปรากฏตัวขึ้นที่ด้านหลังของเทลส์ จากนั้นก็บินขึ้นไปในอากาศ สายตาของเขาในตอนนี้ดูเหมือนเม่นโรคจิต ที่มีของเหลวสีแดงไหลออกมาจากดวงตาด้วย และมันก็เป็นแบบนั้นอยู่พักใหญ่ ก่อนที่โซนิคจะหายตัวไป พร้อมกับเพลงประกอบที่เงียบลงจนดูวังเวง


แล้วอยู่ ๆ โซนิคก็ปรากฏตัวที่ตรงหน้าเทลส์ ท่ามกลางบรรยากาศที่ผมเองก็เดาไม่ถูกว่าตอนนี้มันกำลังจะเกิดอะไรขึ้น ?


โซนิคแสยะยิ้มยิงฟัน ของเหลวสีแดงไหลออกมาจากดวงตา เขาพุ่งเข้าหาเทลส์ที่กำลังหวาดกลัวทันที และทุกอย่างมันก็ถูกตัดไปเป็นฉากสีดำ ตามด้วยเสียงกรีดร้องของใครสักคน ตัวหนังสือข้อความสีขาว ปรากฏขึ้นมาว่า
“นายช้าเกินไป อยากจะลองอีกครั้งไหม ?” ตามด้วยเสียงหัวเราะของเคฟก้า ที่ในเกมน่าจะเอามาใช้เป็นเสียงหัวเราะของโซนิค
เขาทำอะไรกับเทลส์กันแน่.. ไม่มีทาง ! โซนิคไม่มีทางทำร้ายเทล์ไม่ใช่หรือ ? พวกเขาเป็นเพื่อนรักกัน ไม่มีทางที่จะมีอะไรแบบนั้นเกิดขึ้นแน่ ๆ


ตอนนี้ผมกลับมาที่หน้าจอเซฟไฟล์อีกครั้ง ผมมองไปดูที่เซฟแรก มันไม่มีเทลส์ให้ผมเลือกอีกต่อไปแล้ว ตอนนี้เขาไปอยู่ในจอทีวีเหนือกรอบเซฟ ดวงตากลายเป็นสีดำ สภาพดูแล้วน่าสงสารเป็นอย่างมาก ซึ่งผมเองก็พยายามตัดใจออกไปจากภาพที่เห็น แล้วเปลี่ยนมาเลือกเล่นน้คเคิล สำหรับการเล่นครั้งต่อไปทันที


เสียงหัวเราะแบบเดิมดังขึ้นมาอีกแล้ว หน้าจอถูกตัดไปเป็นสีดำอยู่พักใหญ่ ก่อนที่จะตัดเข้ามาที่ฉากใหม่ ที่มีชื่อไตเติ้ลเขียนเอาไว้ว่า "YOU CAN'T RUN" หรือที่แปลว่านายจะวิ่งไม่ได้


ใครกันนะที่เล่นตลกกับเกมนี้ แต่ผมก็ทำได้แค่เล่นเกมต่อไป


ฉากนี้มันแปลก ๆ ที่พื้นเหมือนเอามาจากฉากหนึ่ง แต่ที่ท้องฟ้ากลับเอามาจากอีกฉาก ที่ถูกปรับเปลี่ยนท้องฟ้าให้เป็นสีแดง เพลงในฉากก็เหมือนจะเคยได้ยินมาจากอีกเกมด้วย ส่วนนัคเคิลที่ผมเลือกใช้ ก็แสดงสีหน้าเป็นกังวลผิดจากที่ควร แต่ผมก็บังคับให้เขาวิ่งลงไปตามทางของฉากมืด ๆ นี้ พอวิ่งไปเรื่อย ๆ มันก็มีแสงกระพริบพร้อมเสียงหัวเราะของเคฟก้า ตามมาด้วยเส้นทางที่เต็มไปด้วยคราบสีแดง มันทำให้ผมรู้สึกหวาดกลัวขึ้นมาได้อีก เพราะในหัวของผมมันบอกว่า อีกสักพักนัคเคิลจะต้องโดนอะไรทำร้ายแน่ ๆ


และมันก็เป็นเช่นนั้นจริง ๆ โซนิคเวอร์ชั่นน่ากลัวตัวนั้น ปรากฏตัวขึ้นมาขวางหน้านัคเคิลไม่ให้ไปต่อ มีคลื่นรบกวนสีแดงบังหน้าจออยู่พักหนึ่ง ตามด้วยข้อความเขียนว่า "FOuNd YOu!" ที่แปลว่าเจอตัวแล้ว ตกลงโซนิคจะทำอะไรกับนัคเคิลกันแน่ ซึ่งผมก็ทำได้แต่มองดูเหตุการณ์ต่อไปเรื่อย ๆ


บรรยากาศตอนนี้ไม่ดีเอาเสียเลย มันคือฉากบอสใช่หรือเปล่า ? แล้วบอสนั่นก็คือโซนิคใช่หรือไม่ ? แต่ยังไม่ทันได้ทำอะไรต่อโซนิคก็หายตัวไป แล้วปรากฏตัวขึ้นที่ด้านหลังของนัคเคิลแทบจะในทันที ผมรีบบังคับให้นัคเคิลออกหมัดชกไปที่โซนิค แต่เขาก็หายตัวไปกลายเป็นควันสีดำ ก่อนที่จะปรากฏตัวอีกครั้งที่ด้านหลังอีกแล้ว และมันก็เป็นแบบนี้ซ้ำไปมาอีกสองสามครั้ง เขาหายตัวไปพร้อมกับเสียงหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง เหมือนกำลังเล่นสงครามประสาทกับพวกเราอยู่


แล้วตัวเกมก็ตัดเข้าไปที่คัตซีน นัคเคิลนั่งคุกเข่าเอามือกุมศีรษะแล้วร้องไห้ เขาคงกำลังเจ็บใจที่ทำอะไรโซนิคไม่ได้เลย ทันใดนั้นโซนิคก็พุ่งเข้าใส่นัคเคิลทันที แล้วหน้าจอก็ถูกตัดไปเป็นสีดำ ตามด้วยข้อความเขียนบอกว่า
“มีวิญญาณเยอะแยะ แต่เวลาไม่ค่อยจะมี นายเข้าใจไหม ?”
นี่มันข้อความจากใครกัน หรือมันเป็นสิ่งที่โซนิคกำลังบอกผมว่า เขาต้องไปเอาวิญญาณอีกหลายคน ไม่มีเวลาจะเล่นกับผมอะไรแบบนั้นหรือเปล่า ? ตกลงโซนิคที่ผมเห็นในเกมนี้ มันคือตัวอะไรจากโลกไหนกันแน่ ?


บางทีผมอาจจะกลัวมากเกินไป นั่นจึงทำให้ผมกลับมาที่หน้าเมนูของเกมอีกครั้ง และตอนนี้ ที่สล็อตเซฟชิ้นที่สอง ไม่มีนัคเคิลให้ผมเลือกเล่นได้ต่อไปเสียแล้ว เขาถูกจับขังอยู่ในจอทีวีข้างบน ในสภาพที่ดูอิดโรย ดวงตากลายเป็นสีดำ ไม่ต่างอะไรกับเทลส์ที่ถูกจับไปก่อนหน้า


พอเห็นแบบนี้ผมจึงตัดสินใจเลิกเล่นเกมสักพักจะดีกว่า ผมล้มตัวลงนอนแต่ก็ข่มตาให้หลับไม่ได้เอาเสียเลย ผมกลัวที่จะต้องฝันร้าย ตอนนี้ในห้องก็มืดไปหมดแล้ว ผมเปิดโคมไฟเล็ก ๆ ที่หัวนอน ในหัวของผมยังคงได้ยินเสียงเทลส์และนัคเคิล พวกเขากำลังพูดร้องขอความช่วยเหลือ เขาถามผมว่าทำไมถึงยอมให้พวกเขาถูกจับ และข้อความสุดท้ายที่คุ้นหูว่า
“หนีไป ก่อนที่เขาจะได้ตัวนาย !”
และอยู่ดี ๆ ผมก็ได้ยินเสียงหัวเราะของโซนิค ใช่ !.. เสียงหัวเราะที่จริง ๆ มันเป็นของเคฟก้านั่นแหละ ใบหน้าของโซนิคปรากฏขึ้นมา เขาค่อย ๆ เดินเข้ามาหาผมเรื่อย ๆ...
“นายคงไม่ชอบเล่นกับเด็ก เหมือนกับไคล์เพื่อนของนาย ถึงเขาจะไปได้ไม่ไกลก็เถอะ”
“นายต้องไปร่วมกับเขาและเพื่อนของฉันด้วย”
“นายหนีไม่ได้หรอกเจ้าหนู นายอยู่ในโลกของฉันแล้ว เหมือนกับทุกคนนั่นแหละ...ว่ะ ฮะ ฮ่า”
แล้วผมก็ตกใจตื่นขึ้น ตกลงผมเผลอหลับไปตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ พอดูที่นาฬิกา นี่มันก็ผ่านไปเกือบ 2 ชั่วโมงแล้ว นั่นจึงทำให้ผมตัดสินใจเปิดเกมขึ้นมาเล่นต่อ ตอนนี้ผมรู้แค่ว่าผมจะหนีจากเรื่องนี้ไปเฉย ๆ ไม่ได้ แต่พอตัวเกมมาอยู่ที่หน้าเมนู ตัวละครตัวสุดท้ายที่ผมจะเลือกเล่น มันคือตัวที่ไม่น่าจะเอามาเล่นเลยสักนิด ดร.โรบ็อตนิค มันเป็นตัวร้ายที่สุดของเกมไม่ใช่เหรอ ? แล้วมันมากลายเป็นตัวเล่นสุดท้าย ที่ผมจะเอามาช่วยทุกคนให้รอดจากโซนิคปีศาจเนี่ยนะ


แต่ผมก็ต้องเลือกเขานั่นแหละ ตอนนี้ตัวเกมก็โหลดฉากต่อไปขึ้นมาแล้ว ชื่อฉากว่าอะไรก็ไม่มีบอกด้วย


ตอนนี้โรบ็อตนิคยืนอยู่กลางโถงทางเดิน ซึ่งมันไม่ตรงกับฉากไหนหรือภาคไหนของเกมโซนิค ฉากหลังก็ดูมืด ๆ มีเพียงแค่คบไฟเล็ก ๆ ส่องให้พอเห็นผ้าม่านมัว ๆ อยู่ในเงาฉากหลัง ผมพาโรบ็อตนิควิงไปสักพัก ก็เริ่มสังเกตพบว่าเพลงประกอบที่ได้ยินมันเป็นเสียงเปียโน ที่กำลังเล่นเพลงฉากฮิลล์แบบย้อนกลับ


หน้าตาของโรบ็อตนิคดูเหมือนจะไม่ได้กังวลอะไร บางทีอาจเป็นเพราะเขาสวมแว่นกันแดด ปิดบังสายตาอันหวาดวิตกอยู่ก็เป็นได้ เขาหันรีหันขวางอยู่พักใหญ่ ก่อนที่จะหันหน้ามองมาที่คนเล่นอย่างผม เขาคงจะงงว่าตัวเองอยู่ที่ไหนหรือเปล่านะ แต่คิดมากไปก็เท่านั้น ผมบังคับโรบ็อตนิคให้วิ่งต่อไปจนสุดทางเดิน แล้วก็มาหยุดตรงหน้าทางลงบันไดอยู่พักหนึ่ง ก่อนที่จะตัดสินใจบังคับให้โรบ็อตนิคเดินต่อไปข้างล่างนั้น


ตัวฉากค่อย ๆ มืดลง เราก็วิ่งลงต่อไปทีละฉาก แล้วเสียงหัวเราะของโซนิคก็ดังขึ้นอีกครั้ง บรรยากาศทุกอย่างจบลงที่ความเงียบ คบไฟปกติก็กลายเป็นไฟสีดำ ฉากหลังก็มืดลงจนไม่มีอะไรให้สังเกตต่อไป


โรบ็อตนิกวิ่งลงไปจนถึงชั้นสาม หน้าตาของเขาตอนนี้ ดูเหมือนจะไม่สามารถปิดบังความกลัวเอาไว้ได้อีกแล้ว ซึ่งตัวผมเองตอนนี้ก็รู้สึกกลัวมากไม่ต่างกับเขาเช่นกัน


แล้วโซนิคก็ปรากฏตัวขึ้นมา ไม่ต่างกับตอนที่เขามายืนขวางนัคเคิลแม้แต่น้อย แล้วภาพก็ถูกตัดไปกลายเป็นภาพใหญ่ของโซนิค มันดูเหมือนจริงจนเห็นแม้แต่เส้นขนสีน้ำเงิน มันยืนอยู่ในความมืด ใบหน้าของมันกำลังมองผมอย่างตรงไปตรงมา ดวงตาสีดำคู่นั้น ก็มีของเหลวสีแดงไหลออกมาจนดูน่ากลัว


โซนิคแสยะยิ้มราวกับตัวร้าย เผยให้เห็นเขี้ยวอันแหลมคม ที่เลอะคราบสีแดงราวกับเพิ่งไปกินใครมา ตอนนี้ผมแน่ใจแล้วว่า สิ่งที่อยู่ตรงหน้านี้มันไม่ใช่โซนิค มันเป็นปีศาจที่แปลงกายมาในร่างของโซนิคแน่ ๆ แล้วทันใดนั้นหน้าจอก็ถูกตัดไปเป็นสีดำอีกครั้ง มีข้อความสั้น ๆ สื่อสารให้ผมรู้ว่ามันไม่ใช่โซนิคจริง ๆ ว่า
ฉันคือพระเจ้า !!!
โซนิคในจอพุ่งเข้ามาหาผมทันที ผมกรีดร้องจนเสียงหลง สายตาก็มองเห็นเจ้าอสุรกายกำล้งอ้าปากกว้าง มันกว้างเกินกว่าที่ตัวอะไรจะอ้าออกได้แบบนั้น แล้วหน้าจอก็ถูกตัดไปเป็นสีดำอีก ก่อนที่ทุกอย่างจะเงียบลง พร้อมกับข้อความสุดท้ายเขียนว่า...
“พร้อมสำหรับยก 2 หรือยังทอม ?” ตามมาด้วยเสียงหัวเราะอีกแล้ว เพียงแต่ตอนนี้เสียงนั้น มันดังราวกับว่า มีใครกำลังยืนอยู่ที่ข้างหลังของผมเลย
ผมกลับไปดูที่หน้าเมนูก็พบว่าในไฟล์เซฟที่สาม โรบ็อตนิคก็ถูกจับไปขังไว้ในจอทีวีเหมือนกับทุกคนเสียแล้ว ผมถึงกับร้องไห้ออกมา เพราะผมหรือเปล่าที่ทำให้พวกเขาถูกจับขังเอาไว้ในทีวีแบบนี้


แล้วคอมพิวเตอร์ของผมก็ปิดตัวลงไป ผมพยายามจะเปิดมันกลับขึ้นมาใหม่ แต่ก็ไม่สามารถทำได้อีกเลย นั่นจึงทำให้ผมนั่งทบทวนเหตุการณ์ทุกอย่างที่เกิดขึ้น


โซนิคปีศาจตัวนั้น มันคือตัวการของเรื่องราวทั้งหมดแน่ ๆ มันคงทำแบบนี้กับผู้เล่นคนอื่นมาแล้ว มันคงแค่เล่นสนุกไปเรื่อย ๆ พอเบื่อก็ลากพวกเราลงสู่ขุมนรก เพื่อที่จะได้เล่นกับเราไปตลอดกาล ในฐานะของเล่นส่วนตัวของมันแน่ ๆ


สิ่งที่ผมจะต้องทำตอนนี้ก็คือ ผมต้องทำลายแผ่นเกมปีศาจเสียก่อน แต่ผมเอามันออกมาไม่ได้ แล้วผมควรจะทำยังไงต่อดี


และในขณะที่ผมกำลังคิดหาทางเปิดเครื่องให้สำเร็จ ผมก็ได้ยินเสียงหนึ่งดังขึ้นมาอย่างแผ่วเบาจากทางด้านหลัง
“มาเล่นกับฉันต่อสิทอม”
พอผมหันหน้าไปทางเสียงนั้นผมก็ได้เห็นมัน มันกำลังนั่งจ้องมองผมอยู่บนที่นอน


มันคือร่างตุ๊กตาโซนิคที่กำลังยิ้ม พร้อมกับมีของเหลวสีแดงไหลออกมาจากทางดวงตา !!!


- จบ -


Sonic.exe คือเรื่องเล่าสยองขวัญออนไลน์ หรือที่รู้จักกันว่าเป็น ครีบปี้พาสต้า พูดถึงเรื่องราวของวัยรุ่นคนหนึ่งที่ต้องเผชิญหน้ากับเกมโซนิคเวอร์ชั่นแปลก ๆ ที่ถูกดัดแปลงมาจากต้นฉบับของปี ค.ศ. 1991 ของค่ายเซก้า บนเครื่องเจเนซิสหรือเมก้าไดรฟ์


โดยเรื่องนี้เป็นผลงานการแต่งของผู้ที่ใช้นามปากกาว่า JC-the-Hyena ที่ใช้แรงบันดาลใจมาจากภาพตัดต่อของฉากเปิดเกมโซนิคต้นฉบับ ให้ดูเป็นภาพน่ากลัวแบบนี้...


โดยในวันที่ 9 สิงหาคม ค.ศ. 2011 JC-The-Hyena ก็ได้นำเรื่องราวที่เขาแต่งนี้ไปลงไว้ในเว็บไซต์ ครีบปี้พาสต้าวิกิ พร้อมกับใช้รูปดังกล่าวประกอบการเล่า โดยในหน้าโปรไฟล์ของเขาได้ยืนยันว่า เขาคือผู้ที่แต่งเรื่องนี้ขึ้นมา และรู้สึกดีใจเป็นอย่างมากที่เรื่องราวของเขาโด่งดังไปทั่วโลก


ต่อมาในวันที่ 13 สิงหาคม ค.ศ. 2012 เว็บไซต์เกมโจลท์ (Game Jolt) ซึ่งเป็นเว็บให้บริการแจกจ่ายเกมแนวอินดี้ ก็มีสมาชิกชื่อว่า MY5TCrimson ได้เปิดตัวเกมชื่อ Sonic.exe ให้สมาชิกคนอื่น ๆ ได้ดาวน์โหลดไปเล่น โดยเนื้อหาของเกมได้อ้างอิงจากเนื้อเรื่องต้นฉบับแทบจะทุกอย่าง

เกม Sonic.exe ของ MY5TCrimson
จนในวันที่ 13 เดือนพฤศจิกายนปีเดียวกัน ก็มียูทูปเบอร์ช่อง MrCreepyPasta นำเรื่อง Sonic.exe ต้นฉบับไปอ่านไว้ในช่องของเขาทั้ง 2 แบบคือ "Sonic.exe"(Part 1) และ "Sonic.exe"(Part 2)





และในวันที่ 5 พฤษภาคม ค.ศ. 2013 ยูทูปเบอร์ช่อง PewDiePie ก็ได้อัพโหลดคลิปการเล่นเกม Sonic.exe ไว้ที่ช่องของเขา และสามารถทำยอดผู้เข้าชมไปได้ถล่มลายถึง 6.7 ล้านวิว กับ 38,000 ความเห็นภายในปีเดียว และในปัจจุบันคลิปนี้ก็สามารถทำยอดเข้าชมไปได้เกือบจะถึง 10 ล้านวิวแล้ว


ในวันที่ 14 มกราคม ค.ศ. 2014 JC-the-Hyena เจ้าของเรื่องเล่าเรื่องนี้ ก็ได้เขียนบล็อกประกาศให้เพื่อน ๆ ของเขารู้กันว่า ทางผู้ดูแลเว็บครีบปี้พาสต้าวิกิ ได้ตัดสินใจจะลบเรื่องเล่าของเขาออกไปจากเว็บไซต์ โดยให้เหตุผลว่าเขาใช้สำนวนที่ดูน่าเบื่อซ้ำซากมากเกินไป

JC-the-Hyena ประกาศว่า "ครีบปี้พาสต้าวิกิได้ลบเรื่องของเขาออก"

ต่อมาในวันที่ 8 เมษายนปีเดียวกัน ยูทูปเบอร์ช่อง Balenaproductions ก็ได้อัพโหลดคลิป Sonic.exe [SFM] โดยใช้ตัวละครหลักอ้างอิงจากเรื่อง Sonic.exe มาเป็นตัวเปิดเรื่อง ตามด้วยโซนิคตัวจริงออกมาตีมันจนตายไปในตอนจบ ที่ดูแล้วรุนแรงจนไม่สามารถจะนำเสนอภาพให้ชมได้



ตั้งแต่เดือนตุลาคม ค.ศ. 2014 เป็นต้นมา ศิลปินจากเว็บไซต์ เดเวี่ยนอาร์ต มากมาย ก็ได้วาดแฟนอาร์ตของ Sonic.exe มาเป็นจำนวนมากกว่า 6,800 ภาพ เลยทีเดียว


แฟนอาร์ตในเดเวี่ยนอาร์ต

ด้วยการใช้ถ้อยคำที่เต็มไปด้วยความซ้ำซากจำเจ ร่วมกับความพยายามในการใช้ถ้อยคำสื่อถึงเลือดโดยไม่จำเป็น มันก็ทำให้มิติที่ 6 ใช้เวลาตัดสินใจอยู่นานกว่าจะนำเรื่องนี้มาเล่า โดยปรับคำพูดและสำนวนต้นฉบับให้กระชับและฟังเข้าใจง่ายขึ้น ไปจนถึงลดความรุนแรงลงให้น่าจะพอนำมาเล่าได้โดยไม่มีปัญหา


มิติที่ 6 เองก็ขอยืนยันว่า เรื่อง Sonic.exe เป็นเพียงเรื่องเล่าที่ไม่มีแก่นสารอะไร เพราะมันไม่มีอะไรสร้างสรรค์ แม้แต่ในเว็บไซต์หมวดหมู่เรื่องน่ากลัวด้วยกัน ยังไม่อยากจะเก็บเอาไว้ให้คนรุ่นหลังอ่าน ถึงในภายหลังทางครีบปี้พาสต้าวิกิจะนำกลับมาเสนอไว้อีกครั้ง มันก็ถูกปรับลดทอนให้เนื้อหาสั้นลง จนผิดไปจากต้นฉบับพอสมควร ซึ่งสาเหตุที่เป็นแบบนั้นก็เพราะตัวผู้แต่งเรื่องมีวัยวุฒิและประสบการณ์การแต่งนิยายที่ยังไม่ถึงมาตรฐานนั่นเอง


ซึ่งมันก็ทำให้เราต้องพูดให้ต่างจากทุกครั้งว่า เวลาที่ใครนำเรื่อง Sonic.exe มาเล่าให้ฟังในวงสนทนา มิติที่ 6 ก็อยากจะบอกกับท่านผู้ชมว่า ให้เราบอกกับผู้เล่าไปเลยว่าอย่าเล่าต่อจะดีกว่า มันไม่ได้สนุกอย่างที่คิด มันไม่ใช่ครีบปี้พาสต้าที่ดีถึงมันจะมีแฟนอาร์ตออกมามากมายก็เถอะ และที่มันโด่งดังไปทั่วโลกได้ ก็เพราะผู้แต่งเขาเอาโซนิคมาทำให้เสีย จนเกิดเป็นประเด็นขึ้นมามากกว่า และเหตุผลสำคัญอีกอย่างที่เราอยากจะบอกไว้ให้ทราบกันอีกรอบนั่นก็คือ ความจริงนั้น มันช่างไม่มีเสนห์... เอาเสียเลย !


"อิอิ..."
แล้วอย่าลืมติดตามรายการมิติที่ 6 ศุกร์สยองขวัญ กับเรื่องราวเบา ๆ พร้อมกับที่มาของมันกันได้ทุกวันศุกร์สะดวก และหลังจากจบรายการแล้ว อย่าลืมกดสับสไครป์ กดไลก์ กดแชร์ และอย่าลืมทิ้งคอมเมนต์กันไว้ด้วยนะครับ ยังมีเรื่องราวต่าง ๆ อีกมากมายรอคุณอยู่ สำหรับวันนี้... สวัสดี !
แปลและเรียบเรียงโดย นิวัฒน์ อ่ำแสง
ขอบคุณที่มา: Creepypasta และ Knowyourmeme

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น

ประกาศ

เพื่อเป็นกำลังใจเล็ก ๆ น้อย ๆ ให้กับเรา ขอความร่วมมือจากผู้ที่นำเรื่องราวจากมิติที่ 6 ไปใช้ในที่ของท่าน กรุณาลงเครดิตกลับมาที่เราจะเป็นพระคุณอย่างสูงครับ