เนสก็อตซิลล่า (NES Godzilla Creepypasta)
กดเพื่อดูบนยูทูป
มิติที่ 6 ศุกร์สยองขวัญ กับเรื่องราวเบา ๆ ในวันศุกร์สะดวกสัปดาห์นี้ เราจะเล่าเรื่องราวของมัน เรื่องราวของเกมบนเครื่องแฟมิคอมเกมนั้น เราจะเล่ามันจบภายในกี่วัน ก็คงต้องมารอชมกันดีกว่า ว่าเรื่องนี้... มันคืออะไรกันแน่ !?
Chapter 1: Earth & Mars
เมื่อตอนที่ผมเป็นเด็ก มันมีสองสิ่งที่ผมชอบที่สุด นั่นก็คือก็อดซิลล่าและเครื่องเกมแฟมิคอม นั่นก็เลยทำให้ตอนเกมก็อตซิลล่า ภาคมอนส์เตอร์ออฟมอนส์เตอร์ออกวางขาย ผมนี่รู้สึกเหมือนฝันเป็นจริงเลยล่ะ ผมยังจำได้..ส่วนใหญ่ของเกมคือการเดินหมากและผ่านด่าน ฉากนอกโลกก็ต้องเจอกับรถถังและเครื่องบินมากมาย แถมยังได้ต่อสู้แบบตัวต่อตัวกับศัตร์ของก็อดซิลล่า ที่มองรวม ๆ แล้ว มันก็ดูเหมือนจะเยอะเกินไปหน่อย แต่ผมไม่สนหรอก พอผมได้ของขวัญวันเกิดเป็นเกมนี้ตอนสิบขวบ ผมก็เล่นมันทั้งวันทั้งคืนเลยละ
แต่ที่น่าเสียดายก็คือ เมื่อปีก่อนผมดันเอาเกมนี้ไปแลกกับเกมอามากอน มันทำผมเสียความรู้สึกมาก หลังจากที่รู้ว่าเกมมันไม่ได้เจ๋งเหมือนกับหน้าปก และเมื่อเร็วๆ นี้ผมเพิ่งซื้อเครื่องแฟมิคอมตัวใหม่มา โดยหลังจากการตามหากับถามเพื่อนไปทั่ว บิลลี่เพื่อนของผม เขาก็ช่วยหาตลับเกมก็อดซิลล่าภาคนี้มาให้ผมจนได้
ผมเองก็ดีใจมากที่เขาเจอมัน เกมสุดยอดแห่งวัยเด็กของผม แต่ผมก็ไม่เคยถามบิลลี่ว่าเขาไปเจอมันจากที่ไหน ? จะว่าไปแล้วเขาก็เคยหาเกมให้ผมมาแล้วหลายเกม อย่าง Legend of Zelda, Bomberman ไม่เว้นแม้แต่เกมกาก ๆ แบบ Action 52 แต่กับก็อดซิลล่านี่ถือเป็นเกมแรกที่ใช่สุด ๆ
พอผมเปิดเกมมาเล่น ความหลังมากมายก็หลั่งไหลกลับมาเหมือนคลื่นลูกใหญ่ เพลงธีมก็อตซิลล่า 8 บิตที่สาดออกมาจากลำโพง มันทำให้ผมรู้สึกดีจริง ๆ นะ ถึงมันดูงี่เง่าก็เถอะ เพื่อนบางคนก็หัวเราะเยาะที่ผมยังเล่นเกมยุคดึกดำบรรพ์ขนาดนี้เหมือนกัน แต่ผมก็ไม่เคยรู้สึกเลยว่าอะไรมันจะดีกวาเกมแฟมิคอม คือผมว่ามันเล่นง่ายแล้วก็ปลอดภัย จนกระทั่งมาเจอเกมตลับนี้ผมก็ไม่เหลือความรู้สึกดี ๆ แบบนั้นอีกเลย
คือผมเกือบจะลืมไปแล้วว่าก็อดซิลล่าเกมนี้มันเป็นแบบไหน ตัวเกมจะยิงถล่มคุณด้วยระเบิดและกระสุนมากมาย เรียกได้ว่ามาครบแทบจะทุกทิศทาง แถมตัวเล่นของเราก็ใหญ่พอที่จะต่อต้านมันได้สบาย พอเล่นไปยังไม่ทันไรผมก็ได้เจอกับบอสตัวแรกซะแล้ว
ตัวแรกนี่มันคือกีโซร่า หมึกยักษ์ไคจูที่ไม่เคยได้เจอในหนังโรง !
สิ่งที่น่าเบื่อของเจ้านี่ก็คือ มันมักจะต้อนเราเข้ามุม แล้วก็เอาหนวดของมันมาซัดใส่เรา ที่ร้ายกว่านั้นก็คือ เราจะขยับตัวไม่ได้จนกว่ามันจะออกห่างไป แต่ถึงมันจะทำให้เราบาดเจ็บไม่ได้ มันก็จะหลอกล่อเราจนเวลาหมด แล้วการต่อสู้ก็ต้องเริ่มใหม่ แถมพลังของมันก็จะกลับเพิ่มขึ้นมาเหมือนเดิมด้วย
แต่ทีนี้มันเหมือนมีบางอย่างผิดไป บางทีมันอาจจะเป็นจุดผิดพลาดก็เป็นได้ มันโจมตีผมไม่ยอมหยุด เวลาสำหรับต่อสู้ก็มาหยุดตรงที่วินาทีที่ 40 ทั้ง ๆ ที่ตอนนี้มันผ่านไปแล้วตั้ง 5 นาที หน้าจอก็เริ่มเละเทะไปจนเป็นแบบนี้...
นั่นจึงทำให้ผมดึงตลับเกมออก จากนั้นก็เป่าลมเข้าไปตามสูตรพิเศษของชาวร็อค เสียบเกมแล้วเล่นใหม่อีกรอบ คือผมไม่ยอมเล่นเกมต่อทั้ง ๆ ที่ตลับสกปรกแน่ ๆ และก็จริง ๆ พอเริ่มเล่นใหม่ ผมก็เอาชนะเจ้ากีโซร่า รวมไปถึงบอสอย่างเจ้าโมเกร่าไปได้แบบไร้ปัญหา
แล้วผมก็ได้เข้าสู่ดาวดวงต่อไปคือดาวอังคาร ผมเดินไปทั่วกระดานแล้วก็ได้เจอบางอย่างที่เหนือความคาดหมาย อย่างเช่นจุดที่เจ้าวารานมันควรจะอยู่ มันกลับมีเจ้าไททาโนซอรัสมายืนอยู่แทนได้ยังไง คือในเกมมันไม่มีเจ้านี่นะ ไหนจะไคจูเป็นสิบตัวนั่นอีก หรือจริง ๆ ไททาโนซอรัสมันมีอยู่ในเกมอยู่แล้ว แต่ถูกเอามาสลับกับเจ้าวารานเพราะอะไรบางอย่างหรือเปล่า ?
นั่นก็เลยทำให้ผมรู้สึกตื่นเต้นขึ้นมา เพราะนี่มันไม่ใช่แค่เกมโปรดของผม แต่นี่ผมกำลังเล่นเกมต้นแบบที่มีมอนสเตอร์ตัวใหม่อยู่ในเกมด้วย พูดมากไปก็เสียเวลา ผมจึงรีบเล่นเลเวลนี้เพื่อจะได้เห็นว่าเจ้าไททาโนซอรัสมันเป็นยังไงดีกว่า
ผมต้องสู้กับเจ้ากีโซร่าอีกรอบ ซึ่งผมก็ซัดมันได้ก่อนที่หนวดของมันจะเข้าโจมตี แล้วตอนนี้กลิทช์ในเกมมันก็กลับมาหลังจากที่มันตาย เจ้ากีโซร่าไม่ร่วงลงไปที่มุมจอตามที่ควรเป็น แต่มันกลับโดนกลิทช์จนรูปร่างเละเทะไปหมด แถมดวงตาของมันก็โผล่ขึ้นมาจนเต็มไปทั่วจอด้วย
ผมรู้เลยว่านี่คือสัญญาณบอกว่ามีบางอย่างผิดปกติในเกมแล้ว แต่ผมเลือกที่จะไม่สนใจดีกว่า เพราะตอนนี้ผมอยากเล่นเกมต่อไปข้างหน้า ว่าแล้วผมก็เข้าไปซัดกับเจ้าโมเกร่าทันที และก็เช่นกัน..หน้าจอมันผิดปกติไปเป็นแบบนี้
เจ้าโมเกร่ามันตัวใหญ่ขึ้นกว่าปกติถึงสองเท่า มันทำให้ผมตะลึงเพราะนี่คงไม่หมูซะแล้ว แต่สุดท้ายผมก็ปราบมันได้อยู่ดี แต่ทีนี้พอมันตายหน้าจอก็เกิดกลิทช์ขึ้นมาอีก
มันเกิดขึ้นเร็วมากก็จริง แต่ผมก็สามารถจับภาพในเกมเอามาให้ดูได้แบบนี้ ว่าแต่..มันเกิดอะไรขึ้นกับเจ้าโมเกรายักษ์กันแน่ ? ตอนนี้มันดูทั้งแตกทั้งละลาย และถ้ามองไปที่ข้อความตรงมุมขวาบนของจอ เราก็จะเห็นได้ว่าตอนนี้มันกลายเป็นรูปนกในกรงไปเสียแล้ว ซึ่งผมก็ไม่เข้าใจว่ามันคืออะไรอยู่ดี
แล้วผมก็ได้เข้ามาซัดกับเจ้าไททาโนซอรัส ซึ่งผมก็ยังคงกังวลว่าจะได้เจอกลิทช์แบบไหนอีกหรือเปล่านะ ? ซึ่งผมก็แปลกใจตรงไททาโนซอรัสนี่ไม่มีอะไรผิดปกติ ทุกอย่างดำเนินไปอย่างที่ควรเป็น ตัวมันสูงกว่าเรานิดหน่อย เพราะในหนังมันก็สูงกว่าก็อดซิลล่าอยู่แล้ว ผมว่านี่มันเจ๋งไปเลย !
พอการต่อสู้กับบอสที่ไม่เคยเห็นมาก่อนจบลง ผมก็กลับมาสู้กับพวกศัตรูปกติไปเรื่อย ๆ จนกระทั่งถึงดาวพฤหัส ผมก็เจอกับเจ้าตัวไม่ปกติอีกครั้ง ที่นั่นมันก็คือฉากเพโธส
-----------------
Chapter 2: Pathos
เพโธสมันดูเหมือนกับฉากดาวพฤหัสที่ไม่เหมือนกันก็คือตัวแผนที่ มันเป็นสีน้ำเงินเข้มมากกว่าสีเขียว สิ่งแรกที่ผมสังเกตเห็นก็คือ ไอคอนทุกตัวถูกเปลี่ยนเป็นสีน้ำเงินกับสีส้มเท่านั้น ส่วนสัตว์ประหลาดที่เห็นมีมาใหม่ก็คือ ฮีโดร่า และบิโอลันเต้
แต่ละเลเวลที่ผมเข้าไปเล่นมันดูผ่านไปได้ช้ากว่าที่ควร เรียกว่าช้ากว่าเพลงที่เล่นในฉากหลังอีก และทุก 12 วินาที ผมจะต้องได้ยินเสียงอะไรกระแทกดังขึ้น สักพักเพลงก็ค่อย ๆ เร็วขึ้น บางทีคนแต่งเพลง อาจจงใจใส่เพลงหลายเพลงไว้ในฉากนี้หรือเปล่าก็ไม่รู้
ผมบังคับก็อดซิลล่าเดินเข้าไปในเลเวลสีน้ำเงิน ในฉากจะมีภูเขาสีน้ำเงินเป็นแบ็คกราวด์ บนท้องฟ้าจะมีดวงดาวสีแดงลอยอยู่ มีบางจุดที่ดูเหมือนจะเป็นกลิชให้เห็นด้วย แต่ตอนนี้ผมมาไกลเกินกวาจะไปสนใจมันแล้ว
สักพักผมก็รู้ว่าเลเวลพวกนี้ มันไม่มีศัตรูออกมาให้เห็นเลยสักตัว แต่ถึงจะเห็นว่าไม่มีอะไรแบบนั้น ผมกลับสังเกตได้ว่าแถบพลังของผมกำลังค่อย ๆ ลดลงไปทีละนิด ซึ่งผมก็พยายามไม่สนใจมันมากนัก
พอผ่านมาได้ผมก็เลยเข้าไปในเลเวลสีส้มดูบ้าง ฉากนี้มันแปลกอยู่นิดหน่อยเพราะบนท้องฟ้ามันมีลักษณะเดียวกันกับที่บนพื้น ซึ่งผมก็เข้าใจว่าคนออกแบบเกม คงอยากทำให้มันดูเหมือนกำลังเดินอยู่ในถ้ำก็เป็นได้
ที่นี่มีศัตรูเพียงแบบเดียว มาตังโก้สพาวน์มันลอยอยู่ทั่วไป เพลงประกอบก็ไม่ได้ช่วยอะไร เสียงกลองก็ดังยังกับหนังผี พอผ่านมาได้ผมก็พยายามหลีกเลี่่ยงที่จะเข้าไปเล่นในด่านสีส้มนี้ตลอด
ในแผนที่ก็สั้น นั่นก็เลยทำให้ผมใช้เวลาไปไม่มากเท่าไหร่ ก่อนที่จะต้องไปเจอกับเจ้ากีโซราและโมเกรา เพียงแต่ตอนนี้ภาพในเกมมันจะดูแปลกไปกว่าเดิมมาก
คือผมได้เจอโมเกราก่อน และผมก็สังเกตเห็นเครื่องช่วยบินถูกเปลี่ยนไป จนดูเหมือนกับของพาสคากุลาเลยทีเดียว รูปแบบการต่อสู้ก็เหมือนกับม็อธรา นั่นก็คือการขยับไปมาด้วยทีท่างดงาม มันโจมตีด้วยการใช้หนวดข้างหน้าควงสว่าน ที่ดวงตายังคงปล่อยแสงได้เหมือนเดิม แถมมันยังสามารถยิงแสงออกมาจากปลายปากสว่านได้ด้วย
พอต้องเข้ามาสู้กับกีโซรา ที่นี่ก็มีสัตว์ประหลาดตัวใหม่เข้ามาแทรกในการต่อสู้ มันวิ่งและกระโดดเร็วมาก แถมยังเหวี่ยงแขนไปมาจนทำให้เข้าใกล้ได้ยากขึ้นด้วย แน่นอนว่ามันพยายามต้อนผมให้จนมุม จนผมว่ามันน่าเบื่อมากที่สุดจริง ๆ แต่ผมก็ปราบมันได้ด้วยการใช้หางฟาด ร่วมกับปล่อยแสงจากปากนั่นแหละ
พอเอาชนะมันได้ผมก็เข้ามาสู้กับไททาโนซอรัส แต่พอเริ่มการต่อสู้มันก็ไม่รู้ไปอยู่ที่ไหนอีก ตัวเกมตัดหน้าจอกลับไปที่แผนที่ ทำให้ผมเห็นว่ามันไม่อยู่ที่นี่อีกต่อไปแล้ว
สิ่งที่เหลือตอนนี้มีแต่เจ้าบิโอลันเต้ มันทำให้ผมแปลกใจด้วยการโจมตีจากสภาพที่ยังเป็นดอกไม้แบบนั้น มันเคลื่อนที่ไม่ได้แต่ใช้หนวดของมันเป็นตัวป้องกัน นั่นก็เลยทำให้ผมต้องบาดเจ็บหนักเพราะมันมากกว่าตัวอื่น
พอสู้ไปได้สักพักมันก็เป็นอย่างที่คิด มันแปลงร่างเข้าสู่ร่างสุดยอด รูปร่างของมันดูดีมากสำหรับเครื่องเกมโบราณแบบนี้
แต่การโจมตีของมันยังไม่เปลี่ยน ที่เพิ่มมาก็คือตอนนี้มันขยับตัวได้แบบช้า ๆ พอโดนมันโจมตีผมก็เห็นได้ชัดว่ามันทำให้ผมเจ็บหนักมากขึ้นด้วย และอีกอย่างที่มันทำได้ก็คือการพ่นน้ำลายพิษใส่ ซึ่งผมก็จัดการกับมันด้วยการกระโดดหลบไปแบบนี้
ก็ถือว่าไม่ยากเท่ากับเจ้าไททาโนซอรัส ผมใช้เวลาไปเพียงแค่ 2 ยก เจ้าบิโอลันเต้ก็หนีไปเลย พอออกมาที่แผนที่ทุกอย่างก็เงียบไปหมด ผมสังเกตเห็นเครื่องหมายแปลก ๆ ที่ไม่เคยเห็นมาก่อนอยู่ที่ตรงนั้นด้วย
ก่อนที่จะเข้าไปสู้กับบิโอลันเต้ ผมยังไม่เห็นอะไรแบบนี้เลยนะ มันดูเหมือนหน้ากากชาวป่าสีแดง ที่ยิ่งมองก็ยิ่งน่ากลัวจริง ๆ แต่ถ้าผมไม่ยอมเจอกับมัน ผมก็จะไม่สามารถออกจากฉากเพโธสไปได้แน่ ๆ คิดได้แบบนั้นผมจึงพาก็อดซิลล่าเดินไปยังเลเวลนี้ทันที
ในฉากนี้มันดูเหมือนกับอยู่ในนรก ไม่มีทองฟ้า ข้างล่างก็มีไฟติดอยู่บนพื้น แถมมันยังดูดีเกินกว่าจะเป็นไฟจากเครื่องเกมแฟมิคอม เพลงประกอบก็เล่นช้า ๆ เสียงกลองก็ฟังดูเหมือนเสียงหัวใจเต้น
ข้อความบอกสถานะด้านบนก็หายไปหมด เหลือตัวอักษรอยู่ที่ตรงกลางข้างบนสุดเขียนว่า “วิ่ง” ตอนนี้ความรู้สึกของผมมีแต่ความกลัว ผมรีบเดินไปข้างหน้าให้มันออกจากที่นี่เร็ว ๆ แต่ดูเหมือนมันจะไม่มีศัตรูอะไรสักตัวอยู่ที่นี่ จนเวลาผ่านไปเป็นนาทีผมก็นึกถึงคำว่าวิ่งบนนั้นมันคืออะไร ? หรือมันจะหมายถึงวิ่งหนีจากอะไรหรือเปล่า ? แล้วมันก็เริ่มโจมตีทั้ง ๆ ที่ผมมองไม่เห็นว่ามันคืออะไร ?
และตอนนั้นจู่ ๆ นอกห้องของผมก็มีเสียงแปลก ๆ ดังขึ้นมาด้วย พอผมหันหลังไปดูว่ามีอะไรแค่แป๊บเดียว หันกลับมาเจ้าก็อดซิลล่าของผมก็ตายไปเสียแล้ว เมื่อกี้ที่ผมเห็นมันคงจะเป็นกลิทช์แน่ ๆ นั่นก็เลยทำให้ผมรีบจดพาสเวิร์ตเกมก่อนที่จะเริ่มเล่นอีกครั้ง
พอเข้ามาที่หน้าใส่พาสเวิร์ดผมก็ต้องแปลกใจไปอีกรอบ เพลงที่เล่นอยู่มันคืออะไรกันเนี่ย ? มันไม่ได้เข้ากันกับเกมเลยแม้แต่น้อย นี่มันเพลงจากเกมสยองขวัญชัด ๆ บางทีคนทำคงคิดว่าพวกเด็ก ๆ คงไม่รู้ ว่าเขาแอบมักง่ายกับฉากตรงนี้หรือเปล่า ? อีกอย่างที่ผมไม่ชอบก็คือ ถ้ากรอกพาสเวิร์ดเสร็จผมจะได้กลับมาที่ฉากล่าสุดก็จริง และผมคงจะต้องเล่นทุกอย่างใหม่หมดแหง ๆ แต่พอเอาเข้าจริง ๆ ตัวเกมกลับพาผมมาอยู่ตรงเลเวลหน้ากากสีแดงนั่นเลย แบบนี้ก็ดีสิ ! ว่าแล้วผมก็รีบบุกเข้าไปในฉากเมื่อสักครู่ทันที
พอเข้าไปผมก็ได้ยินเสียงโทนต่ำดังขึ้น จากนั้นผมก็เห็นมัน... ตัวอะไรกันเนี่ย ?
คุณพอจะนึกภาพตอนตัวเองตกอยู่ในอันตรายออกไหม ? ความรู้สึกหนาววูบจนเสียวสันหลัง นั่นแหละสิ่งที่ผมกำลังเป็น และผมก็ได้จับภาพของมันมาให้ดูด้วย
ผมไม่เคยเห็นเจ้านี่ในหนังเรื่องก็อดซิลล่าภาคไหน ๆ มันดูเหมือนจะถูกสร้างขึ้นมาใหม่ ไอ้ของแบบนี้มาอยู่ในเกมสำหรับเด็กได้ยังไงกัน ?
แต่ที่แน่ ๆ ตอนนี้ผมต้องวิ่งหนีใช่ไหม วิ่งให้ไวมากที่สุดเท่าที่จะทำได้ เจ้านี้มันวิ่งเร็วมาก เร็วจนทำให้ผมรู้เลยว่าการหนีตายมันเป็นยังไง เพราะถ้าเราหนีมันไม่พ้นมีหวังคงได้ตายเพราะถูกมันแตะทีเดียวแหง ๆ
พอรอดมาได้ผมก็รีบปิดเครื่องเกมทันที ไม่อยากเชื่อเลยว่าสิ่งที่เห็นเมื่อกี้มันเพิ่งเกิดขึ้นกับผมจริง ๆ
ผมกลับมานั่งพิจารณาอีกครั้งว่า ถ้าผมอยากจะเล่นต่อก็ควรจะใช้ม็อธราเพื่อบินหนีไปเลยจะดีไหม แล้วผมก็กลับมานั่งนิ่งอยู่หน้าแผนที่อีกหลายนาที ตอนนี้ความหวาดกลัวกลายเป็นความอยากรู้ มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ ? เกมนี้มันคืออะไร ? สิ่งที่ควรทำตอนนี้ก็คือผมต้องใช้ม็อธราเพื่อบินยิงยาวไปยังดาวดวงต่อไปแบบไม่ต้องไปยุ่งกับเจ้านั่นให้เสียเวลาดีกว่า
-----------------
Chapter 3: Trance
ตอนนี้ผมมาอยู่ในแผนที่ชื่อแทรนส์ เพลงในฉากไม่ได้ช่วยอะไรให้ดีขึ้นเลย จะให้อธิบายยังไงดี..เอาเป็นว่าข้ามไปเลยดีกว่า
ผมรีบดูว่ามีสัตว์ประหลาดตัวใหม่อยู่ตรงไหน มันมีเจ้าออร์ก้าสัตว์ประหลาดที่ไม่ได้เข้าหนังโรงในปี ค.ศ. 2000 แต่ได้มาอยู่ในเกมตอนปี ค.ศ. 1988 เนี่ยนะ ! มันเป็นไปไม่ได้ !.. ก็เกมนี้มันมาก่อนเจ้านี่จะมีไม่ใช่เหรอ
คนในสตูดิโอของโตโฮคงฉลาดมาก ผมมั่นใจว่าพวกเขาไม่น่าจะรู้อนาคตได้ และถ้าเขารู้เขาก็คงไม่ยอมให้โรแลนด์เอ็มเมอริช เอาก็อดซิลล่ามาย่ำยีจนเละเทะแบบนั้นหรอก
แต่นี่อาจจะเป็นการแฮ็กรอมหรือเปล่า ? ถ้าเป็นแบบนั้นใครจะเป็นคนทำ !? ทำเมื่อไหร่ !? ทำยังไง !? ทำไปทำไม !? คำถามมันก็ตามมาจนรกสมองไปหมด
มีแว่บนึงที่ผมคิดว่าบางทีคนที่แฮ็กรอมมันอาจจะเป็นเจ้าบิลลี่เพื่อนผมรึเปล่า ? เขาคงอยากจะแกล้งผมก็ได้ แต่ว่ามันไม่มีทางแน่ ๆ เพราะบิลลี่ไม่มีทางรู้วิธีแฮ็กรอมได้ขนาดนั้น นี่มันเป็นการปรับเปลี่ยนไปจนถึงระบบเกม แถมยังยัดรอมกลับลงไปในตลับเสียด้วย มันไม่ใช่เรื่องง่าย ๆ ที่จะทำแน่นอน !
แต่ผมก็ต้องวางความสงสัยแบบนั้นเอาไว้ก่อน ตอนนี้ผมกำลังมองไปที่แผนที่ เจ้าเครื่องหมายอัศเจรีย์นั่น มันเอาไว้ทำอะไรกันแน่นะ ?
ผมรู้ว่าคุณก็คงสงสัยเหมือนกัน ผมเลยขออธิบายว่ามันคือเลเวลคำถามนั่นเอง พอเข้าไปดูมันก็เป็นแบบนี้...
ก็อย่างที่เห็น คำถามมันอยู่ข้างบน ส่วนข้างล่างมีปุ่มใช่กับไม่ใช่ ส่วนข้างบนตรงกลางนั่นก็คือรูปใบหน้า ที่ผมคิดว่ามันน่าจะเป็นคนตั้งคำถาม
เพลงในฉากนี้ไม่มีอะไรผิดปกติ มันคือเพลงที่เราควรจะได้ยิน ตอนเราใช้สูตรลับว่า "Gh1d0ra" เพื่อจะได้เข้าไปเล่นในฉากลับนั่นเอง
เจ้าใบหน้าตรงกลางนั่นมันจะตั้งคำถามกับคุณ 12 ข้อ ซึ่งเราจะต้องบังคับให้ก็อดซิลล่าเป็นตัวเลือกคำตอบ พอตอบไปคำถามก็จะหายไป ส่วนใบหน้านั่นก็จะเปลี่ยนอิริยาบถไปพักหนึ่ง จากนั้นมันก็จะกลับมาเป็นหน้าแบบนั้นเพื่อถามคำถามใหม่ โดยไม่มีการจำกัดเวลาและไม่มีผลว่าจะตอบถูกหรือเปล่าด้วย
บางคำถามก็ถามแบบไม่คิดถึงคนตอบ อย่างถามว่าคุณชอบทำร้ายคนไหม ? คุณเคยก่ออาชญากรรมหรือเปล่า ?
บางทีก็มีคำถามที่ไม่น่าถามอย่างเช่น ดวงอาทิตย์ร้อนไหม ? น้ำเปียกหรือเปล่า ?
โดยการแสดงสีหน้าของเจ้าตัวที่อยู่ด้านบนนั่น ดูเหมือนมันจะไม่มีผลอะไรกับเกมเลย บางทีคนที่ทำมันขึ้นมา คงแค่เอาคำถามมายัดไว้ให้ตอบกันเล่นแหง ๆ
คือผมว่าเราอย่าเสียเวลากับตรงนี้เลย มาดูที่ตัวเกมฉากต่อไปดีกว่า คือตอนนี้ผมได้ลองเข้าไปในไอค่อนฉากสีเขียวแล้ว
ค่อยรู้สึกเหมือนอยู่ในเกมขึ้นมาหน่อย คนออกแบบฉากทำได้น่ากลัวมาก เพลงในฉากก็ฟังดูหลอนเหมือนจะสะกดจิตเราได้เสียด้วย
ที่นี่มีศัตรูใหม่อยู่สองชนิด นั่นก็คือผีบินกับค้างคาวหน้าเป็นโครงกระดูกม้า มันโผล่มาแบบมั่วไปหมด แต่ผมก็จับภาพพวกมันไว้ได้ภายในภาพเดียวกันแบบนี้
พอมาถึงฉากภูเขาสีน้ำเงินมันก็ดูค่อนข้างดีมาก ผมเดินไปเรื่อย ๆ จนมาเจอกับเซอร์ไพรซ์เป็นเจ้านี่อีกครั้ง
เจ้าโมเกราที่ไม่ใช่โมเกร่าตัวนี้ มันพุ่งตรงเข้ามาโจมตีผมตรง ๆ พลังของผมลดลงไปไม่มาก ผมใช้เวลาปราบมันไปประมาณสองนาที โดยไม่ต้องห่วงว่าเวลาจะหมดที่ตรงจุดนี้ แต่ปกติพวกตัวบอสมันจะไม่โผล่มาที่ฉากเดินไม่ใช่เหรอ นั่นก็เลยทำให้ผมเริ่มกังวลกับกฏในเกมที่เปลี่ยนไปซะแล้ว
หลังจากผ่านฉากนั้นมาได้ ตอนนี้ก็คือเวลาสู้กับเจ้าวารานที่ไม่ใช่วาราน เพราะมันกลายเป็นตัวอะไรสักอย่างแบบนี้นั่นเอง
เจ้านี่มันโจมตีผมด้วยการเตะ และก็สามารถกางหน้าอกเพื่อยิงมิสไซล์ความร้อนได้ด้วย อะไรกันเนี่ย !?
วิธีจัดการก็แค่ใช้หางฟาด ซึ่งผมก็สามารถเอาชนะมันไปได้ไม่ยากสักเท่าไหร่ ส่วนตัวต่อไปที่ผมจะต้องสู้กับมัน ก็คือเจ้าฮีโดร่าที่ไม่ใช่ฮีโดร่าอีกนั่นแหละ
หน้าตามันดูคล้ายกับเจ้าค้างคาวหน้าม้าที่เพิ่งพบมา มันถือว่าเป็นอีกตัวที่สู้ด้วยค่อนข้างยาก มันมีความสามารถพิเศษอย่างเช่น มันสามารถเรียกฝูงค้างคาวหน้าม้าให้มาช่วยโจมตีเราได้
พอผ่านมันไปได้ ผมก็เข้าไปในฉากเครื่องหมายสีเขียวเพื่อเก็บพลังให้เต็ม ที่นี่ไม่มีเจ้าค้างคาวหน้าม้าแล้ว คงเพราะผมเพิ่งจัดการตัวหัวหน้ามาได้ล่ะมั้ง
และผมก็พบความจริงอย่างหนึ่งว่า ถ้าผมจัดการสัตว์ประหลาดได้จนหมด เจ้าเครื่องหมายหน้าสีแดงมันก็จะปรากฏขึ้น นั่นก็เลยทำให้ผมหลีกเลี่ยงที่จะสู้กับเจ้าออร์ก้า แล้วรีบเดินหน้าไปที่ฐานทัพดีกว่า
พอมาถึงตรงนี้ตัวเกมก็บอกว่าไม่มีสัตว์ประหลาดอยู่ที่นี่ แล้วเกมมันก็บังคับให้ผมไปเจอกับออร์ก้าทันที นั่นก็เลยทำให้ผมต้องสู้กับมันอย่างเลี่ยงไม่ได้
การต่อสู้กับมันทำให้ผมแน่ใจได้ว่า ไม่ว่าใครที่แฮ็กรอมเกมนี้ เขาจะต้องเป็นแฟนพันธุ์แท้ก็อดซิลล่าอย่างแน่นอน เพราะเจ้าออร์ก้าตัวนี้มันโผล่ขึ้นมาในหนังหลังจากเกมนี้วางขายเป็นสิบปี
มันสามารถโจมตีเราได้ด้วยการต่อย และการปล่อยแสงความร้อนออกมาจากหัวไหล่ และถ้าเราโจมตีจนพลังมันเหลือแค่ครึ่งนึงได้ มันก็จะเริ่มมีการโจมตีแบบใหม่ขึ้นมา มันอ้าปากจนกว้างมากพอ ที่จะกินก็อดซิลล่าเข้าไป ซึ่งถ้ามันทำได้พลังของเราจะถูกขโมยไปกลายเป็นของมันด้วย
แต่ก็ยังดีที่ตอนนี้มันได้เปิดจุดอ่อนให้ผมเห็น คือผมสามารถพ่นไฟใส่ในปากของมัน ส่งผลทำให้พลังของมันลดลงได้เช่นกัน และนั่นก็เลยทำให้ผมสามารถปราบมันได้สำเร็จ จนพอออกจากตรงนั้นมาได้ เพลงฉากหลังก็เงียบลงทันที และตอนนี้ที่แผนที่ก็ปรากฏไอค่อนหน้ากากสีแดงขึ้นอีกครั้ง
ตอนนี้ผมพร้อมมาก นั่นจึงทำให้ผมรีบเข้าไปในฉากนั้นทันที แล้วผมก็ได้เห็นเจ้าสิ่งนั้นอีกครั้ง ช้าไม่ได้เสียแล้ว ผมต้องรีบย้ายก้นเจ้าก็อดซิลล่าให้ออกวิ่งทันทีจะดีกว่า
แต่ทีนี้เส้นทางมันกลับไม่ได้ง่ายเหมือนคราวก่อน มันมีอุปสรรคขวางทางวิ่งหนีของผมเยอะมาก บางชิ้นก็ลอยอยู่กลางอากาศ แต่ก็ยังดีที่ผมสามารถกระโดดข้ามมันไปได้ทุกอัน
จนผ่านไปสักพักผมก็เริ่มได้ยินเสียงคำรามของเจ้านั่น ผมเรียกมันว่าสัตว์ประหลาดแมงมุมก็แล้วกัน มันกำลังไล่ตามหลังผมมาแล้วตอนนี้ พวกสิ่งกีดขวางนั่นมันทำให้ผมวิ่งได้ช้าลง แต่กับมันไม่ใช่ ! เจ้านั่นมันสามารถทำลายทุกอย่างได้ด้วยการใช้ปากงับเข้าไปตรง ๆ แบบนั้น
ผมกลัวมากแต่ต้องพยายามวิ่งต่อไปให้ได้เร็วที่สุด ทำยังไงก็ได้ให้หนีจากมันให้พ้น ตื่นเต้นสุด ๆ เลยล่ะ ! แล้วผมก็หัวเราะขึ้นมาพร้อมกับเยาะเย้ยมันว่า "ไม่ใช่ตอนนี้หรอกเจ้าตูดหมึก !" ซึ่งผมก็ได้จับภาพตอนนั้นมาให้ดูด้วยแล้ว
แต่หลังจากที่ผมพูดประโยคไม่น่ารักนั่นจบลง เจ้าสัตว์ประหลาดแมงมุมก็มีทีท่าเปลี่ยนไป มันทำให้ผมรู้สึกหนาววูบเหมือนถูกผีหลอก เพราะอย่างที่เห็นในภาพมันหันหน้ามามองที่ผมตรง ๆ เลย
ผมหัวเราะไม่ออกกับสิ่งที่เห็น แต่ยังไงตอนนี้ผมกำลังจะไปที่ฉากใหม่แล้ว และก่อนที่จะเล่นเกมต่อผมขอไปอาบน้ำล้างหน้าก่อนนะ
- จบตอนที่ 3 -
แล้วอย่าลืมติดตามรายการมิติที่ 6 ศุกร์สยองขวัญ กับเรื่องราวเบา ๆ พร้อมกับที่มาของมันกันได้ทุกวันศุกร์สะดวก และหลังจากจบรายการแล้ว อย่าลืมกดสับสไครป์ กดไลก์ กดแชร์ และอย่าลืมทิ้งคอมเมนต์กันไว้ด้วยนะครับ ยังมีเรื่องราวต่าง ๆ อีกมากมายรอคุณอยู่ สำหรับวันนี้... สวัสดี !
แปลและเรียบเรียงโดย นิวัฒน์ อ่ำแสง
ขอบคุณที่มา: Creepypasta Wiki
แปลและเรียบเรียงโดย นิวัฒน์ อ่ำแสง
ขอบคุณที่มา: Creepypasta Wiki