25 มีนาคม 2559

มิติที่ 6 ศุกร์สยองขวัญ บ้านเช่าสยองขวัญ ของคุณลุงคาสุยะ !!!

คุณจะรู้สึกอย่างไร เมื่อทุกครั้งที่คุณกลับมาจากไปธุระข้างนอกบ้าน หรือยามที่คุณตื่นขึ้นมาในตอนเช้า แล้วคุณพบว่า ข้าวของเครื่องใช้ในบ้านของคุณนั้น ได้ถูกพลังงานบางอย่าง เคลื่อนย้ายไปจากตำแหน่งเดิมที่คุณจำได้ แม้แต่อาหารในตู้เย็นของคุณก็หายไปโดยที่คุณจำไม่ได้ว่าคุณได้รับประทานมันไปตอนไหน และคุณจะรู้สึกอย่างไร ถ้าบ้านที่คุณคิดว่ามีเรื่องน่ากลัวนี้เกิดขึ้น ทั้ง ๆ ที่คุณปิดประตูและหน้าต่างอย่างแน่นหนาดีแล้ว และที่สำคัญ คุณจะรู้สึกอย่างไร ถ้าบ้านหลังนี้ คุณมั่นใจว่า คุณอาศัยอยู่เพียงคนเดียว !!!!

ภาพประกอบทั้งหมดไม่มีความเกี่ยวข้องกับเนื้อหาของเรื่อง


ในปี ค.ศ. 2008 ช่วงนั้นคือช่วงฤดูใบไม้ผลิ บ้านหลังดังกล่าวตั้งอยู่ ณ เมืองเล็ก ๆ แถบตะวันออกของจังหวัดฟุกุโอกะ ประเทศญี่ปุ่น มีชายชราวัย 57 ได้มาเช่าอาศัยอยู่ ชื่อของเขาคือ "คาสุยะ" โดยได้เช่าอาศัยอยู่เพียงคนเดียวในบ้านหลังดังกล่าว ซึ่งบ้านหลังนี้ เป็นบ้านเช่าเล็ก ๆ มีห้องนอน ห้องน้ำ ห้องครัว ห้องนั่งเล่นเหมือนห้องทั่ว ๆ ไป ซึ่งคุณลุงคาสุยะก็หวังเพียงจะได้อาศัยพักผ่อนหลับนอนจากการทำงานเล็ก ๆ น้อย ในช่วงบั้นปลายของชีวิตหลังปลดเกษียณตัวเองออกมา

แต่ทว่า หลังจากที่เขาได้ย้ายพักอาศัยนั้น คุณลุงก็รู้สึกได้ถึงความแปลกประหลาดในบ้านหลังนี้ ความแปลกประหลาดอันชวนขนลุก ที่จะมีใครสักกี่คน จะได้รับประสบการณ์อันน่าสะพรึงกลัวเหมือนคุณลุง

ทุก ๆ วัน ก่อนที่คุณลุงคาสุยะจะออกไปทำงาน หรือไปทำธุระนอกบ้าน เขาจะต้องทำให้ตัวเองมั่นใจเสมอว่า เขาได้ทำการปิดหน้าต่างและล็อกประตูบ้านเป็นอย่างดีแล้วทุกครั้ง แต่ก็ทุกครั้งที่กลับมาเช่นกัน ที่คุณลุงรู้สึกว่า ของบางอย่างในบ้านพักหลังนี้ มันได้เคลื่อนย้ายไปจากตำแหน่งเดิม โดยที่ตัวคุณลุงเอง พยายามทำความเข้าใจกับเหตุการณ์แปลก ๆ นี้ว่า เป็นเพราะตัวของเขานั้น อายุมากแล้ว จึงอาจมีอาการ หลง ๆ ลืม ๆ ตามประสาคนแก่ จำไม่ได้ว่าได้เคลื่อนย้ายของพวกนั้นไปเมื่อไหร่เอง

แต่ไม่เพียงแค่ข้าวของเครื่องใช้ถูกย้ายที่ ยามที่คุณลุงเปิดตู้เย็นเพื่อจะหาอะไรกิน คุณลุงก็จะสังเกตพบว่า ของกินหายไปบางส่วน หรือในบางทีวางของกินเอาไว้กลางบ้าน แล้วมีธุระต้องออกไปข้างนอก เมื่อกลับมา ก็จะพบว่า ของกินที่วางไว้มันมีบางส่วนหายไป โดยที่คุณลุงเองก็พยายามนึกว่าตัวเองอาจทานเข้าไปเอง แล้วจำไม่ได้ก็เป็นได้

พอเวลาผ่านไป จากหลายวันมาเป็นหลายเดือนจนเกือบปี คุณลุงก็ยังไม่ชินกับเรื่องที่มีข้าวของเปลี่ยนที่ หรือของกินหายไปสักที จนทำให้คุณลุงเอะใจว่า บ้านหลังนี้ มันอาจมีวิญญาณผีผู้หิวโหยสิงสู่อยู่เป็นเพื่อนคุณลุงก็ได้ เพราะคุณลุงมั่นใจว่า ในบ้านหลังนี้คุณลุงไม่เคยพบว่ามีหนูอาศัยอยู่ภายใต้ชายคาเดียวกันเลย

แต่อีกใจหนึ่ง คุณลุงที่เริ่มจะขวัญผวากับสิ่งที่มองไม่เห็นภายในบ้าน ก็พยายามใจดีสู้เสือ คิดเป็นเรื่องวิทยาศาสตร์ว่า ถ้ามีหัวขโมยแอบเข้ามาในบ้านยามที่ตัวเองอยู่ล่ะ มันก็เป็นได้ คุณลุงจึงตัดสินใจตรวจสอบตามประตูหน้าต่างว่ามีรอยงัดแงะอยู่ที่ตรงไหนบ้างไหม ผลปรากฎออกมาว่า ตัวคุณลุงก็ไม่พบว่ามีอะไรผิดปกติ

ตรวจกันขนาดนี้แล้ว ก็ไม่พบอะไรเลย บทสรุปในใจของคุณลุงคาสุยะ มันก็ต้องมาลงที่เรื่องวิญญาณหลอนที่อาศัยสิงสู่คู่บ้านเช่าหลังนี้ น่าจะเป็นเหตุผลที่ดีที่สุดแล้ว

คุณลุงคาสุยะ ได้พยายามสอบถามเพื่อนบ้านที่มาอาศัยอยู่ก่อนช่วงที่คุณลุงจะย้ายเข้าว่า ที่บ้านหลังนี้ เคยมีประวัติคนตาย หรือมีการฆาตกรรมหรือไม่ อย่างไร คำตอบที่ได้จากเพื่อนบ้านทุกคนนั้น ต่างก็พูดเป็นเสียงเดียวกันว่า ที่หมู่บ้านนี้ ไม่เคยมีคดีฆาตกรรมรุนแรงถึงขั้นมีคนตาย และที่แน่ ๆ บ้านหลังที่คุณลุงอยู่นั้น ก็ไม่เคยมีประวัติว่ามีคนตายแม้แต่คนเดียว

ด้วยความพยายามที่จะใช้ชีวิตอยู่ที่เมืองอันสงบสุขนี้ของคุณลุง ทำให้คุณลุงตัดสินใจแอบติดกลัองวงจรปิดภายในบ้าน ทั้ง ๆ ที่คุณลุงอาศัยอยู่เพียงคนเดียว ไม่จำเป็นจะต้องแอบติดก็ได้ ในใจคุณลุงคาสุยะนั้นหวังเพียงว่า การแอบติดกล้องวงจรปิดนั้น เขาทำเพื่อไม่ให้ผีร้ายรู้ว่าเขาทำอะไรเท่านั้นเอง

หลังจากที่คุณลุงคาสุยะ ติดตั้งกล้องวงจรปิดเสร็จ วันรุ่งขึ้นคุณลุงก็จัดการล็อกประตูบ้าน และหน้าต่างอย่างแน่นหนาเช่นเคย แล้วจึงออกไปทำธุระตามปกติ

เมื่อคุณลุงกลับมา ก็พบว่าของในบ้านถูกขยับที่ไปจากเดิมเช่นเคย คุณลุงทำใจดีสู้ผี แกล้งทำเป็นรับประทานอาหารเย็นที่ตัวคุณลุงเองก็สังเกตได้ว่า มีบางส่วนหายไปเช่นเคย แล้วพอตกค่ำ คุณลุงก็ตัดสินใจข่มตานอน โดยหวังว่าวันรุ่งขึ้น ที่เป็นวันที่คุณลุงไม่ได้ออกไปไหน เขาจะได้ตรวจสอบที่กล้องวงจรปิดให้รู้ดำรู้แดงกันไปว่า กล้องนั้นจะสามารถจับภาพช่วงที่ของในบ้านขยับที่ได้หรือไม่

เมื่อรุ่งเช้ามาถึง คุณลุงก็นำสื่อบันทึกภาพจากกล้องวงจรปิดมาเปิดดู ภาพจากกล้องที่คุณลุงเห็นนั้น มันทำให้คุณลุงถึงกับขนลุกซู่ไปทั้งตัว เมื่อคุณลุงเห็นว่า ช่วงที่คุณลุงออกจากบ้านไปแล้วนั้น มีร่างลึกลับร่างหนึ่ง เป็นร่างเหมือนมนุษย์ผมยาว อยู่ในชุดยูกาตะสีขาว ค่อย ๆ คืบคลานออกมาจากตู้เก็บของในบ้าน ราวกับเห็นภาพเดียวกันกับหนังเรื่อง "เดอะริง" ยังไงยังงั้นเลย ร่างนั้นคืบคลานไปทั่วบ้านอย่างช้า ๆ เข้าไปตามห้องต่าง ๆ ของบ้าน ทั้งห้องนั่งเล่น ห้องครัว แม้กระทั่งห้องน้ำ จนเวลาในวีดีโอผ่านไปหลายชั่วโมง ร่างนั้นก็กลับคลานเข้าไปในตู้เก็บของเช่นเดิม


ลุงคาสุยะรู้สึกใจไม่ดี เขาพยายามเดินตรวจไปทั่วบริเวณที่เห็นร่างผีร้ายตนนี้ ว่ามันไปทำอะไรทิ้งไว้บ้าง ก็ไม่พบว่ามีอะไรผิดปกติ นอกจากข้าวของที่ถูกเคลื่อนไปเช่นเดิม

ในที่สุด คุณลุงก็ตัดสินใจเดินมาที่ตู้เก็บของ ความรู้สึกของคุณลุงตอนนี้ มันเหมือนกับกำลังจะเปิดประตูนรก เพื่อเผชิญหน้ากับวิญญาณร้ายที่สิงสู่อยู่ในบ้าน ให้มันรู้ดำรู้แดงกันไปเลย


คุณลุงกลั้นใจ แล้วเปิดบานประตูเก็บของนั้นทันที ก็ปรากฎว่าไม่พบว่ามีใครอยู่ข้างในเลย แต่คุณลุงก็ยังไม่วางใจ พยายามมองไปให้ครบทุกชั้น ให้ทั่วทั้งตู้นั้น จนกระทั่งสายตากวาดลงมาถึงชั้นล่างสุดของตู้ แล้วสิ่งที่คุณได้เห็นต่อหน้าต่อตานั้นคือ !!!

ขาของใครก็ไม่รู้ อยู่ที่ชั้นล่างสุด คุณลุงเห็นดังนั้น ก็ถึงกับขวัญผวาปิดตู้ทันที แล้วรีบโทรศัพท์แจ้งเจ้าหน้าที่ตำรวจให้ช่วยมาตรวจสอบ

เวลาผ่านไปไม่นาน ตำรวจท้องที่ ก็ได้มาถึงที่บ้านคุณลุง เจ้าหน้าที่พบกับคุณลุงที่อยู่ในสภาพตกใจกลัว ละล่ำละลักบอกกับพวกเขาว่า คุณลุงได้เผชิญอะไรมาบ้างตลอดเกือบปีที่ผ่านมา และได้ขอร้องให้เจ้าหน้าที่ตำรวจ ช่วยตรวจสอบว่า ในตู้มีอะไรอยู่กันแน่ ขาคู่นั้น มันคืออะไรกัน !!!

เจ้าหน้าที่ตำรวจได้รับทราบเรื่องดังกล่าว จึงค่อย ๆ เดินไปที่ตู้เก็บของนั้น ทุกคนอยู่ในสภาพความกลัวเข้าครอบงำ เพราะเท่าที่สังเกต ทั้งบ้านก็ล็อกอย่างแน่นหนา มันจะมีอะไรมาอยู่ที่นี่กับคุณลุงได้ ถ้าไม่ใช่ผี !!!

ตำรวจค่อย ๆ เปิดตู้เก็บของดังกล่าว แล้วเอาไฟฉายส่องกวาดดูจนทั่ว และแล้ว ทุกคนก็ได้พบกับเจ้าผีร้ายตนนั้นกับตา มันคือผียายแก่ เดอะริงในชุดสีขาว ผมยาวรุงรัง น่ากลัวเป็นอย่างมาก !!!

ไม่ใช่สิ...

พอดูดี ๆ แล้ว มันไม่ใช่ผีนี่นา นี่มันเป็นคน แต่คนทั้งคนมาอยู่ในนี้ได้อย่างไร เจ้าหน้าที่ตำรวจจึงลากเธอออกมาจากตู้แล้วสอบถามว่า เรื่องราวมันเป็นยังไงมายังไงกันแน่

ผียายแก่เดอะริง ที่จริงแล้วเธอชื่อว่า "ทัตสึโกะ โฮริคาวะ" เธอเป็นหญิงชรา อายุ 58 ปี เธอเป็นคนจรจัด ไร้บ้านแอบมาอาศัยอยู่ในบ้านเช่าหลังนี้มานานแล้ว นานกว่าคุณลุงคาสุยะที่เพิ่งย้ายเข้ามาเกือบปีนี่เสียอีก

การกินอยู่ ก็อาศัยช่วงที่คุณลุงคาสุยะไม่อยู่ หรือช่วงที่คุณลุงหลับแล้ว ออกมาหาของกินบ้าง อาบน้ำบ้างตามโอกาสจะสะดวก ซึ่งก็ได้ทำแบบนี้มาตั้งแต่คุณลุงย้ายเข้ามาอยู่ จนถึงวันนี้ก็เหลืออีกเพียงไม่กี่วัน ก็จะครบรอบปีแล้ว

สิ่งที่ไม่น่าจะเป็นไปได้ มันก็เป็นไปแล้ว นี่หมายความว่า ทุกอิริยาบถของคุณลุงในบ้านหลังนี้ ไม่ว่ายามกิน ยามนอน ล้วนแล้วแต่อยู่ในสายตาของทัตสึโกะมาตลอด โดยที่คุณลุงไม่รู้ว่ามีใครแอบอาศัยอยู่เลย ช่างน่าสยองขวัญเสียจริง

ท่ามกลางความตะลึงงัน คุณลุงก็ได้พูดกับเจ้าหน้าที่ตำรวจทิ้งท้ายก่อนจะพาตัวทัตสึโกะออกไปจากบ้านว่า...

"อย่างน้อย เธอก็อาบน้ำ...."



เรียบเรียงและบรรยายโดย นิวัฒน์ อ่ำแสง
ที่มา
http://mobile.reuters.com/article/idUSCOO06330120080530
http://www.theguardian.com/world/2008/may/31/japan



ประกาศ

เพื่อเป็นกำลังใจเล็ก ๆ น้อย ๆ ให้กับเรา ขอความร่วมมือจากผู้ที่นำเรื่องราวจากมิติที่ 6 ไปใช้ในที่ของท่าน กรุณาลงเครดิตกลับมาที่เราจะเป็นพระคุณอย่างสูงครับ