มิติที่ 6 | เปิดปม 10 ตำนานอาถรรพ์จากเรื่องจริงแห่งเมืองกลาสโกว์ สก็อตแลนด์ !!!

"กลาสโกว์" คือเมืองใหญ่ที่สุดของประเทศสก็อตแลนด์ มันตั้งอยู่บนแม่น้ำไคลด์ ชาวกลาสโกวเป็นที่รู้จักกันในชื่อกลาสวีเจียน ที่มาจากชื่อเรียกสำเนียงท้องถิ่น เมืองนี้มีประชากรประมาณ 6 หมื่นคน และที่นี่ก็คือเมืองตั้งแต่ยุคโลกโบราณที่นอกจากจะมีประวัติศาสตร์บันทึกไว้หลากหลาย ก็ยังมีเรื่องราวด้านมืดที่ถูกบันทึกสืบต่อกันมาจนถึงปัจจุบัน !

กดเพื่อดูคลิปที่นี่

มิติที่ 6 สัปดาห์นี้ เราจะพาคุณไปรู้จักกับเรื่องเล่าพวกนั้น ทั้งเรื่องที่ถูกร่ำลือกันมา ไปจนถึงเรื่องราวปริศนาที่เคยเกิดขึ้นจริง กับระบบรถไฟใต้ดินและเรื่องเล่าบนดินของเมืองกลาสโกว์ ว่าทั้งหมดนั้น... มันคืออะไรกันแน่ !?

ย้อนกลับไปตั้งแต่ช่วงพันปีก่อน กลาสโกว์ คือเมืองที่ถูกสร้างขึ้นโดยการปลูกสร้างตึกรามบ้านช่อง ทับถมสิ่งก่อสร้างเดิมตลอดมา ดังนั้นลองนึกภาพกันดูว่าที่ใต้พื้นดินของเมืองแห่งนี้จะมีประวัติศาสตร์มากมายขนาดไหนถูกฝังอยู่บ้าง และก็ลองนึกภาพถึงระบบขนส่งใต้ดินที่ทุกวันนี้ไม่ว่าประเทศไหนก็มี การสร้างอุโมงค์ที่ต้องทะลุผ่านพื้นที่อดีตกาลเหล่านั้น มันก็ย่อมต้องได้พบอะไรแปลก ๆ บ้างแน่ ๆ

แผนผังทางเดินรถไฟใต้ดินเมืองกลาสโกว์

อย่างเช่นสุสานโบราณที่ถูกกลบฝังเมื่อยุคอดีตของเมืองนี้ เหล่าวิศวกรรุ่นบุกเบิกทางใต้ดินได้พบตั้งแต่ช่วงปี ค.ศ. 1896 ที่ปีนั้นก็คือครั้งแรกในการเปิดใช้ระบบขนส่งใต้ดินของเมืองกลาสโกว์แห่งนี้ ซึ่งก็แน่นอนว่าสิ่งที่พวกเขาเจอนั้นก็คือจุดเริ่มต้น ของเรื่องเล่าตำนานเหล่าภูติผีวิญญาณที่สิงสู่อยู่ในอุโมงค์เหล่านี้ ที่ในปัจจุบันจากการรวบรวมของกลุ่มวิจัยเรื่องลี้ลับแห่งประเทศอังกฤษ ก็พบว่าตำนานที่เกี่ยวข้องกับระบบขนส่งใต้ดินของเมืองกลาสโกว์ มีเรื่องสยองขวัญทั้งหมดอยู่ 9 เรื่องด้วยกัน

The Clatter ระหว่างสถานี West Street / Shields Road

ภาพจาก: Thomas Nugent

โดยหนึ่งในเรื่องน่ากลัวที่เหล่าคนทำงานในระบบขนส่งใต้ดินเมืองกลาสโกว์ต้องประสบนั้น มันก็คือการขุดพบร่างของมนุษย์ ที่ถูกฝังเอาไว้ในหลุมโรคระบาดจากยุคกลาง ซึ่งยุคนั้นมีการทำพิธีฝังศพแบบนี้อยู่หลายแห่ง ผู้เสียชีวิตจากโรคระบาดถูกฝังร่วมกันอย่างเร่งรีบ เพื่อให้พวกเขาได้นอนหลับอย่างสงบก่อนที่จะกลายเป็นแหล่งแพร่เชื้อต่อไป

และในเรื่องเล่านั้นก็ได้ระบุว่ามันมีอยู่หลุมหนึ่ง ถูกขุดพบในช่วงงานก่อสร้างขยายเส้นทางใต้ดิน จากถนนเวสท์สตรีทไปยังถนนชีลด์โร้ด เหล่าคนงานที่เริ่มระแคะระคายเรื่องนี้ ต่างก็ขุดเจาะผิวดินไปพร้อมด้วยความกังวล เพราะยิ่งขุดกันไปพวกเขาก็ได้พบกับซากกระดูกของมนุษย์ ซึ่งเราคงไม่ต้องบรรยายว่าเขาเจออะไรบ้าง ก็คิดว่าท่านผู้ชมน่าจะนึกภาพตามกันได้ เอาเป็นว่าในเรื่องเล่าบอกว่า ทั้ง ๆ ที่เริ่มเจอกันจัง ๆ ไปเยอะแยะแบบนั้นแต่งานมันก็คืองาน
การก่อสร้างขุดเจาะก็ดำเนินต่อไปเรื่อย ๆ เหล่าคนงานที่ไม่รู้ก็เริ่มจะสงสัยกันว่า ที่ตรงนี้มันเหมาะจะขุดลงไปเรื่อย ๆ จริงหรือเปล่า ? และด้วยเหตุนี้จึงเป็นที่มาของเรื่องราวที่มีชื่อว่า The Clatter หรือ เสียงร่ำร้องจากผู้วายชนม์ จิตวิญญาณของพวกเขาจะปรากฏขึ้นมาในลักษณะหมอกควันที่แทรกตัวเองออกมาจากกำแพงอุโมงค์ มีลักษณะเหมือนลูกไฟเล็ก ๆ ขนาดไม่ใหญ่ไปกว่าลูกกอล์ฟสักเท่าไหร่ มันจะค่อย ๆ ลอยสูงขึ้นทีละนิด จากนั้นอยู่ดี ๆ มันก็ขยายขนาดขึ้น จนกินพื้นที่และผู้คนที่อยู่บริเวณนั้นทั้งหมด
ซึ่งชื่อ The Clatter ดังกล่าวมาจากเสียงที่ดังขึ้นในช่วงเวลาที่เกิดเรื่อง ที่มีคนงานคนหนึ่งได้บรรยายเอาไว้ว่า มันมีเสียงดังกึกก้องขึ้นมา เหมือนกับมีกะทะเหล็กมากมายหลายใบ กำลังร่วงลงมาจากบริเวณผิวกำแพงอย่างต่อเนื่อง เหล่าคนงานผู้โชคร้ายต่างก็รายงานว่า พวกเขาได้เห็นใบหน้าอันน่ากลัวของเหล่าวิญญาณ ปรากฏออกมาให้เห็นอยู่ในหมอกควันที่รายล้อมพวกเขาอยู่ ซึ่งในปีต่อมาระบบขนส่งใต้ดินจุดนี้ก็ได้ทำพิธีเปิดใช้ และครั้งนี้ก็ดูเหมือนทุกอย่างจะเรียบร้อยดี ไม่มีเหตุอะไรแปลก ๆ เกิดขึ้นเหมือนกับเมื่อปี ค.ศ. 1896

ผีเด็กแห่งอุโมงค์ระหว่างสถานี West Street / Shields Road

ภาพจาก: Ubahn Photos

โดยเส้นทางอุโมงค์ระหว่างถนนเวสต์กับถนนชิลด์ดังกล่าว ก็ยังคงมีเรื่องราวน่ากลัวของภูติผีสุดเฮี้ยน ที่เรียกได้ว่าน่ากลัวกว่า The Clatter อีกหนึ่งเรื่อง เหล่าคนงานอีกส่วนร่ำลือกันว่า พวกเขาได้เห็นปีศายปรากฏขึ้นมา อยู่ในบริเวณนี้กันหลายครั้งหลายหน มันจะออกมาให้เห็นเป็นเงาดำ ๆ แล้วก็หายไปแทบจะในทันที ใบหน้าของมันดูเหมือนครึ่งเด็กชายครึ่งสัตว์ ทำท่าทางเหมือนกับกำลังกลืนกินอะไรบางอย่าง โดยการพบครั้งสุดท้ายเกิดขึ้นเมื่อปี ค.ศ. 1955 ตอนนั้นคนงานรายงานว่า พวกเขาเห็นเด็กคนหนึ่งกำลังกัดกินเนื้อสด ๆ ที่น่าจะขโมยมาจากร้านขายเนื้อบนพื้นดินข้างบน !

วิญญาณของสตรีสีเทาแห่งสถานี Shields Road

ภาพประกอบเท่านั้น

และเรื่องต่อไปนั้นก็เกิดขึ้นในบริเวณเส้นทางของสถานีชีลด์โร้ด พวกเขาเรียกสิ่งที่เห็นนั้นว่า เดอะเกรย์เลดี้ ผีที่ปรากฏขึ้นมาในรูปแบบของหญิงสาวสีเทา ว่ากันว่าเธอคือวิญญาณของหญิงสาววัยรุ่นคนหนึ่งที่เสียชีวิตเพราะพลัดตกลงมาบนรางรถไฟเมื่อปี ค.ศ. 1922 ผู้คนที่ระบุอัตลักษณ์ของสาวสีเทานั้น บ้างก็บอกว่าเธอสวมชุดสีเทา บ้างก็บอกว่าเธอมีผิวหนังสีเทาต่างหาก แต่ที่บอกเหมือน ๆ กันนั้นก็คือ เธอจะแสดงสีหน้าท่าทางเหมือนกับคนเศร้าสร้อย เหล่าคนงานลูกจ้างและผู้สัญจรที่ใช้เส้นทางนี้ ต่างก็พูดถึงการได้ยินเสียงฝีเท้าของเธอ ค่อย ๆ ดังขึ้นมาจากบริเวณเส้นทางรถไฟในสถานี้แห่งนี้ โดยในช่วงปี ค.ศ. 1960 มีคนงานซ่อมแซมเส้นทางของสถานี ได้ยืนยันว่าพวกเขาเห็นแสงกระพริบแปลก ๆ เคลื่อนที่ไปมาผ่านหน้าของพวกเขาแบบใกล้ ๆ

วิญญาณสาวสวยแห่งสถานี Hillhead

สถานี Hillhead สมัยก่อนและปัจจุบัน

และหลายปีก่อนก็เคยมีเรื่องราวลึกลับเกี่ยวกับสาวสวยคนหนึ่ง ที่ถูกพบเห็นในบริเวณชานชลาของสถานีฮิลเฮดของเมืองกลาสโกว์แห่งนี้ พวกเขาเรียกเธอว่า The Beautiful Lady เธอถูกบรรยายรูปร่างลักษณะเอาไว้ว่า เธอสวมเสื้อผ้าของคนยุคปี ค.ศ. 1930 ทั่วทั้งตัวมีรัศมีสว่างล้อมรอบ ออร่าแห่งความสดใสใจดีขี้เล่นก็เจิดจรัส คนที่ติดตามมองดูเธอก็จะพบเธอขึ้นลงอยู่ในชานชลา บางครั้งเธอก็จะยืนจนชิดติดขอบบริเวณจุดรอรถไฟจนน่าเสียวไส้ ก็ลองนึกภาพคนยืนล้ำเส้นสีเหลือง ตามชานชลารถไฟบ้านเราก็น่าจะนึกออก โดยในช่วงปี ค.ศ. 1990 มีคนงานคนหนึ่งเล่าให้นักข่าวฟังว่า เขาได้เห็นวิญญาณของหญิงคนนี้ กำลังกระโดดขึ้นลงบริเวณจุดรอรถไฟ ส่วนคนอื่น ๆ ก็เล่าให้ฟังว่า ได้ยินเสียงของเธอกำลังร้องเพลงแว่วมาด้วย จากนั้นอยู่ดี ๆ เธอก็หายตัวไป เหลือทิ้งไว้แต่ความงุนงงของเหล่าผู้คนตอนนั้น ซึ่งเรื่องราวของ  The beautiful lady แห่งสถานี Hillhead ก็เลยได้มาเป็นหนึ่งในลิสต์ตำนานผีแห่งทางรถไฟใต้ดินของเมืองกลาสโกว์กันอีกเรื่อง

วิญญาณสีน้ำเงินของ Robert Cobble แห่งสถานี West Street

Unknown Source

ส่วนเรื่องต่อไปมันก็ดูน่าเศร้ามากกว่าน่ากลัว โรเบิร์ต คอบเบิล เขาก็คือคนแปลก ๆ คนหนึ่ง ที่มีชื่อเสียงโด่งดังขึ้นมาเพราะการเสียชีวิตในช่วงปลายยุคปี 90 ชายคนนี้มีชื่อเสียงในด้านการแต่งกายแปลก ๆ แล้วออกมาอ้างว่าตัวเองนั้นคือหนึ่งในผู้สืบทอดบัลลังก์ของอังกฤษและสก็อตแลนด์ เขาอ้างว่าตัวเองนั้นคือดยุคโรเบิร์ต แต่บุคลิกภาพกลับดูเหมือนเขากำลังพูดล้อเล่นกับผู้คน เพราะมักจะมีกลิ่นเครื่องดื่มแอลกอฮอล์คละคลุ้งออกมา ในทุก ๆ ครั้งที่เขากำลังเล่าชีวประวัติตัวเอง
แล้วเรื่องเศร้าที่เกิดขึ้นตามมาก็คือโรเบิร์ตต้องล้มป่วยลงอย่างหนัก เพราะพิษของสุราที่ไม่เคยปราณีกับร่างกายของใคร นั่นจึงทำให้ชีวิตของชายที่น่าจะเคยมีพื้นเพอันสูงศักดิ์ ต้องมาพบกับความย่ำแย่เพราะเสพติดสุราเรื้อรัง ครอบครัวก็หนีหาย ที่ทางอาศัยหลับนอนก็ต้องมาอยู่หน้าร้านขายของ ที่เมื่อก่อนมันเคยเป็นของคุณพ่อของเขา
จนกระทั่งคืนหนึ่งในขณะที่เขากำลังหลับไหลอยู่บนพื้นบริเวณหน้าร้านนั้น โรเบิร์ตก็ถูกหัวขโมยเข้ามาทำร้ายเพื่อชิงทรัพย์สิน เขาได้รับบาดเจ็บจากการถูกทำร้าย จนดวงตาทั้งสองข้างบอดสนิท ชีวิตทั้งชีวิตต้องขึ้นอยู่กับไม้เท้าคู่ใจ แต่ถึงแม้เขาจะต้องใช้ชีวิตต่อไปด้วยความยากลำบาก จิตใจของเขาก็ยังคงเต็มไปด้วยรอยยิ้ม ทุกคนยังคงให้เกียรติเขาทุกครั้ง หลังจากที่ได้ฟังเรื่องราวอันน่าเหลือเชื่อผ่านถ้อยคำอันยิ่งใหญ่ ที่ในอดีตอันรุ่งเรืองของเขาเคยได้รับและเสียมันไป เพียงแต่สุดท้ายโรเบิร์ตก็เสียชีวิตไปท่ามกลางความหนาวเย็นนอกสถานีเวสต์สตรีท

และก็ตั้งแต่วันนั้นเช่นกันที่มีผู้คนร่ำลือกันว่า พวกเขาได้พบเห็นวิญญาณของชายขอทานตาบอดคนหนึ่ง กำลังยืนกอดอกอยู่บริเวณมุมหนึ่งของทางเข้าสถานีแห่งนี้ โดยที่ทั้งตัวของเขานั้นมีไอเย็นสีฟ้าแผ่กระจายออกมาจนรู้สึกได้

วิญญาณนักโทษแขวนคอแห่งสถานีจตุรัส Saint George

ภาพจาก: Howlingpixel/Glasgow Subway

และอีกเรื่องที่เราต้องขอเล่าด้วยความระมัดระวัง นั่นก็คือเรื่องของวิญญาณนักโทษแขวนคอที่จตุรัสเซนท์จอร์จ ต้นเรื่องนั้นไม่ได้เกิดขึ้นที่ใต้ดินของเมืองกลาสโกว์ เพียงแต่การพบเห็นจากผู้คนนั้น มันเกิดขึ้นบ่อยครั้งภายในสถานีรถไฟใต้ดินที่นั่น พวกเขาเล่าว่าได้พบกับร่างของชายคนหนึ่ง กำลังลอยอยู่กลางอากาศ ที่คอมีรอยเชือกรัดที่บ่งบอกว่าเขาเคยถูกแขวนคอ ไม่มีพยานคนไหนบอกว่าเห็นเชือกหรือแท่นแขวน ชายคนนั้นปรากฏกายอยู่ในชุดเสื้อผ้าแบบวิคตอเรีย ไม่มีที่มาใด ๆ นอกจากการพบเห็น นั่นจึงทำให้ทุกคนสรุปว่า ชายคนนี้คือวิญญาณที่ล่องลอยมาจากจตุรัสเซนต์จอร์จนั่นเอง

เสียงปริศนาแห่งสถานี Kelvinbridge

ภาพจาก: Indexxit

และในปี ค.ศ. 1935 เจ้าหน้าที่ตำรวจก็ถูกเรียกให้มายังสถานีรถไฟใต้ดินเคลวินบริดจ์ ตามรายงานนั้นระบุว่า พนักงานทำความสะอาดคนหนึ่งได้ยินเสียงผู้คนพูดคุยและตะโกนเสียงดังออกมาจากบริเวณชานชลาของสถานีแห่งนี้ ที่ในช่วงเวลาตอนนั้นสถานีก็ปิดทำการไปแล้ว เหล่าเจ้าหน้าที่ทุกคนก็เดินทางออกไปตั้งแต่ช่วงหัวค่ำ โดยช่วงการตรวจสอบนั้น เจ้าหน้าที่ตำรวจเองก็ไม่พบใคร และไม่มีใครได้ยินเสียงอะไรแม้แต่น้อย
แต่ถึงจะเป็นแบบนั้นก็มีเจ้าหน้าที่ตำรวจสองนายยืนยันว่า พวกเขาได้ยินเสียงคนตะโกนพูดคุยเถียงกัน และทำร้ายกันด้วยความรุนแรง พวกเขาบอกว่าเสียงดังกล่าวมันดังให้ได้ยินในระยะใกล้มาก ๆ ราวกับว่ามีใครกำลังยืนสนทนาอยู่ตรงหน้ากันเลยด้วยซ้ำ เสียงที่ว่ามันดังเหมือนมีคนเปิดโวลลุมจนลำโพงแตกพร่า เพียงแต่มันก็มีข้อมูลอยู่เพียงเท่านี้ เรื่องราวมันก็เลยจบลงที่มีคนเล่าขานเหตุการณ์นี้ว่า เสียงปริศนาแห่งเคลวินบริดจ์นั่นเอง

ผีแมวแห่งสถานี Saint Enochs

ภาพประกอบเท่านั้น

เรื่องต่อไปก็เป็นเรื่องของผีแมวแห่งสถานีเซนต์อีน็อคส์ มันคือวิญญาณของแมวดำตัวหนึ่ง ที่ถูกพบว่าเดินเล่นอยู่ในสถานีแห่งนี้ ผู้คนที่ได้พบมันเล่ากันว่า เจ้าอสุรกายแมวเหมียวตัวนี้ มันจะอยู่ตรงชานชลาในช่วงเที่ยงคืนถึงตี 3 โดยผู้คนที่พบเห็นดังกล่าวถูกระบุว่าเป็นเหล่าคนงานในสถานีเท่านั้น พวกเขาเห็นมันวิ่งเล่นกระโดดไปมาในสถานี ก่อนที่จะหายตัวไปต่อหน้าต่อตาพวกเขา

Poltergeist แห่งสถานี Saint Enochs

ภาพจาก: Glasgowlive.co.uk

นอกจากแมวผีที่สถานีเซนต์อีน็อคก็ยังมีข่าวลืออีกหนึ่งเรื่อง นั่นก็คือ โพลเตอร์ไกสต์แห่งสถานีเซนต์อีน็อค คาดกันว่ามันคือวิญญาณของผู้เสียชีวิตช่วงสงครามโลกครั้งที่ 2 ที่ต้องสังเวยให้กับระเบิดของฝ่ายตรงข้าม ระเบิดถูกทิ้งปูพรมไปทั่วบริเวณสถานีแห่งนี้ ส่งผลทำให้มีผู้เคราะห์ร้ายเสียชีวิตไปเป็นจำนวนมาก
ซึ่งในอดีตที่ตรงนี้เคยเป็นอาคารที่ถูกสร้างในแบบจาคอเบียนสไตล์ ตกแต่งกำแพงด้วยอิฐสีแดงอันสวยงาม ถูกใช้เป็นจุดจำหน่ายตั๋วและสำนักงานใหญ่ของบริษัทกลาสโกว์ดิสทริคซับเวย์เรลเวย์คัมปะนี โดยการพบกับโพลเตอร์ไกสต์ดังกล่าว ก็มาจากปากคำของเหล่าพนักงานของที่นี่
การพบเจอครั้งแรกเริ่มตั้งแต่ปี ค.ศ. 1942 ข้าวของในตึกเกิดสั่นขึ้นมาได้เอง จากนั้นก็ขยับตัวและลอยขึ้นต่อหน้าต่อตาของพนักงาน และนอกจากนี้ก็ยังพบว่ามีสารสีเทาเขียว ปรากฏขึ้นที่ตรงบริเวณกำแพงมุมหนึ่งในห้องเก็บเอกสาร มีเลขาคนหนึ่งยืนยันว่าเธอโดนทุบศีรษะจนน็อคลงไปบนพื้น ทั้ง ๆ ที่ตรงนั้นมีเธออยู่ยืนเพียงคนเดียว และก็ยังมีเจ้าหน้าที่ระดับสูงของบริษัทรายงานว่า อยู่ดี ๆ เชือกผูกรองเท้าทั้งสองข้างของเขา ก็โดนใครไม่รู้จับมาผูกติดไว้ด้วยกัน ทั้ง ๆ ที่ตอนนั้นทุกคนกำลังประชุมบอร์ดกันอยู่ โดยในปัจจุบันตึกดังกล่าวได้ถูกปรับเปลี่ยนไปเป็นร้านกาแฟแล้ว

ตึก Under Ground ปัจจุบันกลายเป็นร้านกาแฟชื่อ Caffee' Nerd

The Gurning Man แห่งเมืองกลาสโกว์

ภาพจาก: John Keates

แต่ไหน ๆ เราก็พูดถึงตำนานและเรื่องเล่าของผีที่อยู่ใต้ดินเมืองกลาสโกว์มา 9 เรื่อง ก็คงขาดไม่ได้ที่จะพูดถึงตำนานอีกเรื่อง ผีร้ายที่คอยหลอกหลอนผู้คนให้อยู่ในความหวาดกลัว ซึ่ง Gurning Man (เกิร์นนิ่งแมน) แห่งกาสโกว์ก็คือหนึ่งในเรื่องเล่านั้น !

ย้อนกลับไปในช่วงปลายยุคปี ค.ศ. 1970 เกิร์นนิ่งแมนก็คือเรื่องหนึ่งที่ถูกเล่าขานกันไปทั่วเมือง โดยในเรื่องเล่านั้นว่ากันว่ามันจะมีวิญญาณผีร้ายตนหนึ่ง เที่ยวออกอาละวาดอยู่ในช่วงปี ค.ศ. 1976 ถึง ค.ศ. 1979 มันจะเลือกเหยื่อเฉพาะที่เป็นผู้หญิง และจะออกทำการเฉพาะเวลาตั้งแต่สามทุ่มถึงตีสี่

วิญญาณของมันถูกระบุเอาไว้หลายคำนิยาม ตั้งแต่คำว่า บ้าคลั่ง ชอบการทรมาน ไปจนถึงพวกวิกลจริต พยานบางคนที่ต้องพบกับมันล้วนตกอยู่ในสภาพขวัญกระเจิง เพราะหลังจากที่มันปรากฏตัวขึ้นต่อหน้า พวกเขาก็จะไม่สามารถใช้ชีวิตอยู่ที่เดิมได้จนต้องย้ายหนี เกิร์นนิ่งแมนจะคอยหลอกหลอนหญิงสาวตั้งแต่ตามถนนไปจนถึงในบ้าน มันไม่เหมือนกับวิญญาณดวงใดที่เราเคยรู้จัก เพราะเหล่าผู้คนที่ได้พบล้วนบอกว่า มันปรากฏกายขึ้นมาในร่างของมนุษย์

หนึ่งในเหตุการณ์ที่ไม่พึงปรารถนานั้น มันเกิดขึ้นกับหญิงวัยกลางคนนางหนึ่ง เธออาศัยอยู่ในบ้านแฝดกับสามีและลูกสาว 2 คน จากคำบอกเล่าของเธอบอกว่า คืนหนึ่งเธอต้องตื่นขึ้นมาเพราะได้ยินเสียงคำรามปริศนาดังขึ้นในห้องนอน ซึ่งตอนแรกนั้นเธอคิดว่ามันน่าจะเป็นเสียงกรนของสามี แต่แล้วเธอก็เริ่มสัมผัสได้ว่าเสียงมันดังมาจากตรงปลายเตียง นั่นจึงทำให้ขนหัวของเธอลุกชูชัน เธอค่อย ๆ ยกศีรษะขึ้นจากหมอนเพื่อสำรวจรอบห้อง แล้วเธอก็ได้พบกับชายคนหนึ่งกำลังยืนอยู่ปลายเตียงตรงนั้น พอแสงจันทร์สาดส่องเข้ามาในห้อง ภาพที่อยู่ตรงหน้าของเธอก็คือ มันกำลังใช้มือลูบหน้าอกตัวเอง ในขณะที่ปากก็แสยะยิ้มอยู่บนใบหน้าอันหื่นกระหาย

ภาพจาก: Hugo Sleestak

เธอถึงกับกรีดร้องด้วยความหวาดผวา จนเสียงนั้นปลุกสามีที่กำลังหลับให้ตื่นขึ้นมาด้วยความตกใจ และด้วยสัญชาตญาณแห่งความเป็นชาย คุณสามีก็กระเด้งออกจากที่นอนไปอยู่ตรงสวิทช์ไฟห้อง เขารีบเปิดไฟทันทีทั้ง ๆ ที่ยังงัวเงีย แล้วเขาก็ถามกับภรรยาว่ามีอะไรเกิดขึ้นหรือเปล่า ? พอเธอเงยหน้าขึ้นมาดู เธอก็พบว่าร่างของชายคนนั้นได้หายตัวไปแล้ว

โดยปกติเหตุการณ์ประมาณนี้มันก็น่าจะหมายถึงพวกย่องตอดยามค่ำคืน ไม่ก็เป็นแค่โรคกลัวความมืดที่คิดไปเอง แต่สองคืนต่อมาก็มีหญิงสาววัยรุ่น 2 คน ได้พบเจอเหตุการณ์ที่คล้ายคลึงกันแบบนี้อีก ซึ่งครั้งนี้ก็เกิดขึ้นห่างจากบ้านของเหยื่อรายแรกไปไม่ถึง 100 เมตรด้วยซ้ำ

เหยื่อสาววัยรุ่นทั้งสองเป็นเพื่อนกัน พวกเธอเดินเท้ากลับบ้านหลังจากงานปาร์ตี้จบลง ตอนนั้นก็มันดึกมากแล้วแต่ตามท้องถนนยังคงมีแสงไฟที่สาดส่องมาจากดวงจันทร์ และด้วยเหตุนี้ก็ได้ทำให้เธอทั้งสองรู้สึกได้ว่ามีคนท่าทางแปลก ๆ ยืนอยู่ พวกเธอระบุว่าชายคนนี้น่าจะอายุประมาณ 50 ปี หัวล้าน ร่างกายผอมแห้งอยู่ในชุดเลียวตาร์ดรัดรูปสีดำ มันยืนอยู่ใต้แสงไฟส่องถนนทำทีท่าไม่น่าไว้วางใจจนใคร ๆ ก็ต้องรู้สึกได้

หญิงสาวทั้งสองรู้สึกหวาดกลัวขึ้นมา จากที่เมื่อครู่ยังพูดจาสนุกสนานก็ต้องหยุดลงทันที พวกเธอพยายามเร่งผีเท้าให้เดินผ่านชายแปลก ๆ คนนั้นให้เร็วที่สุด จนพวกเธอเดินผ่านชายคนนี้ก็สามารถมองเห็นความแปลกประหลาดได้ชัดเจน ใบหน้าท่าทางที่ผิดเพี้ยน รอยยิ้มที่ไม่รู้ว่าเขายิ้มหรือกำลังเจ็บปวด และเสียงคำรามในคอที่ดังออกมาจนน่ากลัวนั่นอีก พวกเธอจึงรีบเร่งฝีเท้าให้เดินเร็วขึ้น จนทนไม่ไหวก็ถึงกับต้องวิ่งหนีไปด้วยความหวาดกลัวสุดขีด หนึ่งในหญิงสาวนั้นตัดสินใจหันกลับมามองเผื่อว่าชายคนนั้นจะวิ่งตามมาหรือเปล่า แต่แล้วเธอก็ต้องประหลาดใจ เพราะชายคนดังกล่าวได้หายตัวไปอย่างไร้ร่องรอย

Unknown Source

หญิงสาววัยรุ่นทั้งสองบอกกับตำรวจว่า มันเป็นไปไม่ได้เพราะช่วงเวลามันแค่เสี้ยววินาที ชายคนนั้นจะหายตัวไปเร็วขนาดนั้นได้อย่างไร และบนถนนสายนั้นก็ไม่มีจุดตรงไหนให้ซ่อนตัวด้วย ซึ่งการหายตัวไปแบบปริศนาของชายคนนี้ก็ได้กลายมาเป็นประเด็นหลักที่พยานทุกคนพบเห็น

ยกตัวอย่างเช่น มีหญิงวัยกลางคนผู้หนึ่ง เธอกำลังหยิบขวดนมออกมาจากช่องส่งนม แล้วเธอก็ได้เห็นชายร่างผอมในชุดสีดำกำลังยืนจังก้าอยู่กลางถนน เธอเล่าว่าชายคนนี้เคลื่อนที่ด้วยลักษณะแปลกประหลาด เยื้องย่างด้วยความเร็วเข้ามาหาแบบตะแคงซ้ายทีขวาที และเมื่อเธอกระพริบตาไปเพียงครั้งเดียวชายคนนั้นก็หายไปจากสายตาของเธอ ที่ต้องยืนงงต่อไปด้วยความหวาดกลัวตรงนั้น

มีรายงานการพบเห็นเกิร์นนิ่งแมนมากถึง 17 ครั้ง ทุกครั้งเกิดขึ้นในบริเวณย่านครอสฮิลของเมืองกลาสโกว์ โดยตั้งแต่ปี ค.ศ. 1976 ถึง ค.ศ. 1979 มีผู้พบเห็น 11 รายเจอเขาอยู่บนถนน ที่เหลืออีก 6 รายบอกว่าพบอยู่ภายในบ้านของพวกเขา โดยสองจากหกคนดังกล่าวเชื่อว่าเขาน่าจะเป็นพวกนักย่องเบา เพียงแต่หลังจากเจ้าหน้าที่ตำรวจเข้ามาถึงที่เกิดเหตุ พวกเขาก็ไม่พบร่องรอยของการงัดแงะหรือสัญญาณใด ๆ ที่จะยืนยันว่าเกิดการย่องเบาในบ้านของทั้งคู่ และนั่นจึงทำให้เรื่องราวของเกิร์นนิ่งแมนยังคงเป็นปริศนามาจนถึงทุกวันนี้

โดยทั้งเรื่องเล่าของผีในระบบรถไฟใต้ดินและเกิร์นนิ่งแมนแห่งกลาสโกว์นั้น มันเป็นเรื่องราวที่เราต้องใช้วิจารณญาณประกอบการรับชม เพราะเอาเข้าจริง ๆ ไม่ว่าจะเป็นประเทศไหน ยามค่ำคืนมันก็ไม่ใช่ช่วงเวลาที่ใครควรจะออกมาเดินทางหรือหลีกเลี่ยงได้ก็น่าจะดีกว่า เพราะที่น่ากลัวกว่าผีก็คือผู้ร้ายที่แฝงกายอยู่ในเงามืด ดังนั้นขอให้ทุกคนใช้ชีวิตกันด้วยความไม่ประมาทจะดีกว่านะครับ

"แฮ่ !!!"

หลังจากจบรายการมิติที่ 6 แล้ว อย่าลืมกดสับสไครป์ กดไลก์ กดแชร์ และอย่าลืมทิ้งคอมเมนต์กันไว้ด้วยนะครับ ยังมีเรื่องราวต่าง ๆ อีกมากมายรอคุณอยู่ สำหรับวันนี้... สวัสดี !

แปลและเรียบเรียงโดย นิวัฒน์ อ่ำแสง
ขอบคุณที่มา:
British Paranormal/Ghosts of Glasgow Subway
British Paranormal//The Gurning Man of Glasgow